Sien Van Akoleyen

Bolivia

Hallo!

Op 15 februari vertrek ik naar Bolivia...
Ik ga daar 3 maanden werken met straatkinderen.
Er is een schooltje waar ik de kinderen zal lesgeven in de mate van het mogelijke en ik kan ook de plaatselijke leerkrachten meer leren over de manier waarop wij hier lesgeven.

Mijn blog zal vooral hierrond draaien.
Ik plaats zoveel mogelijk foto's en elke keer als het kan zet ik er een tekst bij. Zo kan iedereen volgen wat ik daar allemaal uitspook.

Ik hoop dat deze stage mij heel wat zal bijbrengen!

Ik probeer ook zoveel mogelijk van mijn voorbereidingen op deze blog te plaatsen, voor moesten er geïnteresseerden zijn...

Half november ben ik mijn vliegticket gaan kopen. Dat is niet niets,
€ 960 voor een heen en terugreis.
Ik kom dan toe in Santa Cruz en moet dan nog redelijk wat kms afleggen naar Cochabamba (Sacaba).
Iemand gaat mij komen opwachten aan de luchthaven, iemand die Engels spreekt, dat stelt mij wel al wat gerust, want die taal beheers ik toch voldoende om mijn plan te kunnen trekken. Het Spaans daarentegen is nog volop in ontwikkeling.
Wat mij daar te wachten staat weet ik nog niet precies.
Ik heb wel contact met een Nederlandse vrouw, zij heeft het project opgestart. Probleem is dat zijzelf in India zit als ik daar toekom.
Ik heb haar al een paar mails gestuurd met vragen, maar ze heeft het daar erg druk en dus weinig tijd om al mijn vragen, en het zijn er veel, te beantwoorden. Ik hoop dat ze weer snel iets van haar laat horen zodat ik tenminste weet wat ik daar allemaal moet doen, wat er van mij verwacht wordt.

Ik weet dat ik daar zelf veel zal moeten ontdekken, maar het zou handig zijn om te weten waar ik kan overnachten...
Maar ik ben er nog steeds gerust in. In noodgevallen mag ik altijd bij Rianne (dat is die Nederlandse vrouw) zelf logeren. Het zou wel leuker zijn moest ik in een gastgezin terechtkomen, want dan word ik echt ondergedompeld in de cultuur.
We zien wel zeker!
Het zijn nog 2 maanden, ik begin stilletjes aan af te tellen!

Tot gauw!
S*en

http://www.straatkinderen-bolivia.nl/

Beurs

HO HO HO

Voor iedereen al prettige feestdagen!! Geniet ervan en probeer het komende jaar tenminste 1 van je wensen waar te maken!

Ik heb gisteren een leuk bericht gekregen van de KULeuven... Ik heb namelijk mijn beurs voor mijn stage!!! JOePiE!!! Hiervoor heb ik wel wat moeite moeten doen! Eerst een document invullen (7 pagina's vragen), volledig in het Engels, geen makkie, maar ik kan je garanderen dat je Engels er wel op vooruitgaat. In het begin zat ik constant in mijn woordenboek te neuzen, maar naar het einde toe lukte dat al aardig zonder!! Een paar weken geleden moest ik dan ook op interview. Daar zaten dan 4 mensen voor mij die mijn beurdocument gelezen hadden. Ze stelden mij hierover een paar vragen. Maar ik denk dat het voornaamste van dit interview je motivatie was. Ben genoeg gemotiveerd, dus daar zal het niet aan liggen...

En nu ... Yes Yes!! Ik heb ze! Dat is toch weer 1000 euro uitgespaard! (hiermee is mijn vliegticket betaald en dat is toch wel de grootste kost)
We hebben wel afgesproken met de andere 5 kandidaten voor ontwikkelingssamenwerking om alles in een pot te leggen en te verdelen indien er één van ons vijf geen beurs had... we zien wel! Dan is het nog 800 euro hé!

Als er iemand tips heeft voor mijn 'reis'... laat maar komen. Ben volop aan het zoeken naar informatie! Leuke bezigheid!!

EVEN AAN TOEVOEGEN:
ik heb € 800 euro beurs! Mooi bedragje vind ik! Dankuwel KU-Leuven en alle andere mensen die hiervoor zorgen!

Doei doei!
S*en

Spuiten, Emoties en Snoepjes

Hier ben ik nog is met wat meer nieuws...
Vorige vrijdag ben ik naar Antwerpen (Tropisch instituut) geweest om nog wat vaccinaties te laten steken...
Ik ben nu ingeënt tegen Gele koorts, hepatitis A en B, de klem en buiktyfus (het beter gekende salmonella).
Das een heel pak... en heb er voorlopig nog geen last van. Naar het schijnt kan je van die Gele koorts grieperig zijn.. niet echt gepast nu in de stage, maar ik heb er voorlopig nog niets van ondervonden.
Jep jep, ik ben nu ook nog stage aan het doen.. in het zesde leerjaar, echt zalige mensjes zitten daar! (effe tussendoor)

Het begint weer eens te korten, nog 5 weken en ik ben ervandoor!!! JIPIEEEE
Ik heb ondertussen ook een afscheidsfeestje gepland, ik vind dat zo wat emotioneel en kan daar niet goed tegen, maar er waren zoveel mensen die ernaar gevraagd hebben, ik kon er dus niet echt vanonder muizen.
DUS... allemaal welkom VRIJDAG 8 FEBRUARI 2008 , vanaf rond half 9 's avonds in de GOLIATH (naast het stadhuis op de Grote Markt van Dendermonde).. Plannetjes kan je vragen, maar ik garandeer jullie niet dat je er zo zal geraken.. misschien Mappy even raadplegen dan. :)

En dan mijn laatste deeltje van de titel... inderdaad, ik zal ook nog eens centjes inzamelen voor een goed doel!
Dus iedereen die voor dit jaar goed wil starten... een mooi voornemen... 'ik zal goeie doelen steunen' ... Hier is alvast een kans.
Ik verkoop namelijk snoepzakjes (van ongeveer 250 gram) voor slechts € 2!! Met het geld zal ik o.a. en voornamelijk dan schoolmateriaal kopen voor het schooltje waar ik ga helpen.
Foto's, rekeningetjes e.d. komen later allemaal op de blog, dus het is uiterst betrouwbaar!
Laat maar iets weten indien je geïnteresseerd bent! (vsien@hotmail.com of sienvanakoleyen@hotmail.com of natuurlijk mijn gsm, telefoon, adres...)

Adios Amigos!
S*en

NOG MEER NIEUWS!!

hoi hoi!!

Ik heb daarnet met Rianne gebeld (naar Bolivië inderdaad) en weet nu wat mij daar ongeveer te wachten staat.
Ik vond dat ze trouwens heel vriendelijk klonk aan de telefoon!

Dus.. ik vertel wat meer:
Als ik in Santa Cruz (de luchthaven) toekom word ik afgehaald door haar ingenieur.

De beschrijving: een lange man (toch voor een Bolivianer) met een vrij bleke huidskleur, hij is heel erg enthousiast en heeft een vooroorlogs kapsel. :)

Hij zal me naar het huis van Rianne brengen in Sacaba (Cochabamba) waar ik voor de eerste maand al ga logeren.
Rianne zelf zit van 5 februari tot 12 maart in Indië, op vakantie. Dus mijn eerste maand zal ik zonder haar moeten doorbrengen. Het zal niet gemakkelijk zijn aangezien niemand Nederlands kan praten daar en mijn Spaans nog niet op en top is.

IN HET HUIS

Ik ben niet alleen in haar huis, er is ook nog een vrouw 'Lupe' die op de honden past en het huis onderhoudt (een soort meid zeg maar).
Met Lupe zal ik dus de eerst maand samenleven. We moeten de kamers verdelen, de honden uitlaten en voor eten zorgen (zowel voor de honden als voor onszelf).
Er zijn 5 honden en ik merkte dat ze daar nogal veel aandacht aan schenkt, ik zal dus zeer hond-minded moeten zijn!! Kan ik mee leven!
(er is een Duitse Herder, een soort dalmatiër, 2 terriërs en dan nog een klein hondje, heel oud... ) Veel gezelschap dus!
Lupe zal me dan ook begeleiden de eerste maand met mijn Spaans, met de omgeving en het leven daar.

DE OMGEVING en HET DAGELIJKSE LEVEN

Ik woon in een zeer arme wijk, de stad is ongeveer een half uurtje bussen van de plaats waar ik verblijf. In de stad kan ik eten kopen en andere dingen die ik nodig heb. Elke woensdag en elke zaterdag is het markt, daar kan ik ook naartoe gaan, maar dan zit ik iets langer op de bus.
Er stopt een bus vlak voor het huis van Rianne.
In de stad zijn banken en ik kan geld afhalen met een gewone bankkaart of een MasterCard. Je kan er met Dollars of Bolivianos betalen. 1 euro is ongeveer 10 Bolivianos! (http://finance.yahoo.com/currency/convert?amt=1&from=EUR&to=BOB&submit=Convert)
Het leven is daar niet duur, ik ben dus van plan om zo weinig mogelijk van hier mee te nemen (kleren, ...) en vooral daar te kopen.
Ze heeft me trouwens gevraagd om van hier rollen katoenen pleisters mee te brengen... Mijn eerste aankoop dus voor daar.
Hiermee weet ik ook dat mijn reisapotheek rijkelijk gevuld zal moeten worden met pleisters en andere wondverzorgingsmiddelen (amaai, wat een woord...)

De vervoersmiddelen daar zijn vooral bus en ook de fiets...
Wat ik dagelijks minimum zal uitgeven is ongeveer 40 Bolivianos (4 euro). Dus daar kan ik wat eten en drinken mee kopen.
Om je een idee te geven van andere uitgaven...
Met de bus van Santa Cruz naar Cochabamba kost ongeveer 50 Bolivianos (5 euro). En dat is een busrit van 12 uur.
Een broek kost daar max. (en dan heb je al een hele mooie broek) 14 Euro.
Als je op restaurant gaat betaal je wel merkelijk meer om te eten, dus het is best dat je zelf vlees enzo in de supermarkt gaat kopen (niet op de markt) en zelf klaarmaakt.
Ik reken dus een bedrag van 250 euro per maand om daar ruim toe te komen. Eten, vervoer en andere middelen (kleren, ...).

MIJN WERK

Rianne raadt mij aan om niet onmiddellijk in het schooltje te starten, aangezien niemand daar Nederlands of Engels kent en zij mij de eerste maand niet kan begeleiden. Ze spreken enkel Spaans en dat zou voor problemen kunnen zorgen.
Ik ga dus starten in een schooltje voor gehandicapte kindjes. Ik mag daar begeleiden, psychologische hulp bieden, ... (helpen dus). Meer informatie over dit project kan je op deze site vinden: http://www.atendi.org/nl
De verantwoordelijke voor dit project, Maria, spreekt Engels en kan mij dus meer helpen met het onder de knie krijgen van het Spaans.
Het gebouw is vlakbij mijn verblijfplaats in Sacaba. Ik mag de fiets van Rianne lenen om naar mijn 'werk' te gaan.

Als Rianne op 12 maart terugkomt van Indië gaan we alles eens herbekijken.
Ik mag dan kiezen of ik bij haar blijf logeren of ik naar ergens anders ga. Dichter bij de stad, of gewoon ergens in de buurt. Ze zal mij dan helpen om iets nieuw te vinden.
We gaan dan ook zien of ik verder blijf werken in het Atendi-project (met de gehandicapte kinderen bij Maria).
Als mijn taal voldoende geëvolueerd is kan ik misschien toch starten in het project dat ik eerst ging doen, het schooltje.
Het ligt dan wel iets verder en dan zou het misschien handig zijn om toch te verhuizen. Anders moet ik elke dag met de bus naar daar. (Lava lava - Cochabamba)
Het schooltje ligt ook in een arme wijk en zal als alles goed gaat 12 februari starten. Het is dus een gloednieuw project.
Ze gaan mijn hulp daar zeker kunnen gebruiken, maar dan moet ik wel goed overweg kunnen met het Spaans!
We zien wel dus.

Waar ik mijn opbrengsten van de snoepjesverkoop aan ga uitgeven moet ik daar nog bekijken. Rianne laat mij hierin vrij, ze zegt dat ik maar moet zien waar er op dat moment nood aan is. Meer informatie volgt dus nog hierover!

Voor de mensen die mij daar willen bereiken...
In het huis van Rianne staat een computer met internetaansluiting. Ik ga ook mijn laptop meenemen, voor als ik na die eerste maand ergens anders ga logeren, zo heb ik nog steeds een computer. (skype, msn, mails... alles is mogelijk)
Jullie kunnen ook bellen (ik laat nog weten hoeveel het ongeveer kost)... de eerst maand is dat op dit nummer: 00591 4442 7599 (als de nummer verandert laat ik het ook wel weten). En het adres van Rianne vind je op haar site, die ik op deze blog als eens vermeld heb.

Nog enkele tips die ik heb meegekregen:
- Draag aansluitende broeken met diepe zakken want ze kunnen anders het geld of ander materiaal uit je zakken halen.
(ze spuwen dan op je en terwijl jij het afkuist zitten ze in je zakken...)

- Als de politie je vraagt om mee te gaan moet je eerst hun bewijs vragen en je mag NOOIT meegaan in de auto!

- Paspoort nooit meenemen op straat, wel een kopie!

- Altijd ergens een adres of telefoonnummer achterlaten van famillie (in mijn geval zal dat bij Rianne zelf zijn) voor als er iets gebeurt zodat ze deze mensen kunnen verwittigen.

- Nooit eten van op straat kopen, laat staan opeten! (bacteriën)

Zo dat was het voor vandaag!
Het gesprek met Rianne heeft mij nu NOG MEER zin gegeven om te gaan.
We hebben wel een half uur gebabbeld, mijn moeder was aan het meeluisteren en is nu ook gerustgesteld.. (daar moet je al veel voor doen... ;) hé Moetie)
Ze heeft wel 3 keer gezegd dat ze daar heel goed voor mij gaan zorgen, wat betreft veiligheid en opvang! Dus dat jullie je geen zorgen moeten maken om mij!!
GOED VERSTAAN??? (voor alle ongeruste mensen: ik ga daar goed opgevangen worden!)

Adios amigos!

S*en

BEDANKT!!

Ik zou graag een speciaal bericht plaatsen!
Bedankt voor alle mensen die mij steunen en achter mij staan!
En ook een extra dank aan de volgende mensen:

- mijn school, KAHO Sint-Lieven te Sint-Niklaas voor de kans,
de steun en de beurs
- KWB- Allround quiz, voor de gulle bijdrage!!!
- AZ Aalst, dienst nierdialyse, voor het medisch materiaal
- Apotheker Macharis, en in het bijzonder Conny , voor
de pleisters en het materiaal voor de reisapotheek
- Dokter Eggermont voor de gratis staaltjes
- mijn familie en vrienden voor de attenties
- vooral ook de mensen die snoepjes hebben gekocht en
vooreerst helpen vullen hebben!!!

Meer info over de bruikbaarheid e.d. volgen nog!

Ciau!
Adios amigos

S*en

AANGEKOMEN

Buenos dias!!

Zoals jullie al konden lezen in mijn vorig bericht ben ik dus goe aangekomen.
Het is hier een erg mooi land, elke kant dat ik uitkijk zie ik bergen.
Het is hier lekker warm weer. Soms regent het, maar dat is altijd maar even en dan komt de zon er weer door.

Hernan is mij komen halen op de luchthaven in Cochabamba en ik ben bij hem blijven overnachten. We zouden dan de volgend dag even een kijkje gaan nemen in het huis van Rianne.

Zondagochtend ben ik naar de eucharistieviering geweest (een internationale, in het Engels dus) en nadien zijn we naar het huis van Rianne gegaan. Lupe (waar ik mee zou gaan samenwonen) was er niet en was ook niet bereikbaar. Het huis was erg vuil en daarom hebben we beslist om voorlopig toch maar bij Hernan te blijven wonen.
Ze zijn tamelijk rijk, dus ik heb alle luxe. Soms wel eens geen water, maar dat is normaal daar...

Sedert woensdag verblijf ik in een groot huis waar nog andere Europese studenten, jongeren, volwassenen wonen... Best gezellig. Het is er voorlopig wel nog wat eenzaam, want de meesten zijn aan het werken en ik ben nog hele dagen thuis.
Hernan is tot dinsdag op reis...

Maandag ga ik naar Atendi een kijkje nemen, Maria komt mij ophalen met de auto. Dan kan ik beslissen of ik daar ga werken of ik ergens anders ga... er is ook een mogelijkheid om in een weeshuis te werken. Ik moet dus nog even afwachten.
Over mijn werk hier later dus meer info.

Even een paar leuke dingen over Bolivië:
- De mensen zijn hier erg vriendelijk
- Ik ben al een paar andere projecten gaan bezoeken, o.a. in Uchpa Uchpa, ze zijn daar aan het zorgen voor watervoorziening.
- Ben ook al een kijkje gaan nemen naar het schooltje waar ik de laatste twee maand zou werken... echt prachtig!!
- Het toiletpapier hoort in de vuilbak na gebruik... niet in de WC-pot dus...
- Ze rijden hier erg vreemd met de auto..
- Ben ook al naar het Christusbeeld geweest.
- Het leven is hier erg goedkoop... vb. een rit met de bus kost 20 cent, een brood 60 cent, ...
- De kindjes zijn hier erg schattig!

Wie uitgebreid verslag wil zal mijn ouders moeten raadplegen, zij hebben foto´s en een lang verslag (mijn dagboek).

Hopelijk tot gauw!!

Ciau!!

1 maart!!!

Buenos tardes, goeiemiddag iedereen!

Ik hoop dat sommigen onder jullie mijn verhaal al gelezen hebben en een beetje tevreden zijn over de manier waarop ik mijn ‘nieuws’ hier doorgeef.
Op mijn blog is het iets minder uitgebreid, maar de hoofdzaken meld ik zeker!
Gisteren ben ik eindelijk vooruit gegaan in mijn planning…
Mijn plannen:

Maandagochtend komt Anna Haarman mij halen om 8u en ga ik mee werken in de bibliotheek in haar schooltje in Buena Vista. Bueno Vista is een dorp in Cochabamba.
Er werkt een pedagoge momenteel die een formule op gang probeert te krijgen voor een soort takenklasje. Alle klassen krijgen dan een paar uurtjes in de week om in het klasje door te brengen. De pedagoge zorgt voor extra begeleiding bij het lezen en soms ook rekenen, dit op een speelse manier. Er wordt in groepjes gewerkt en het zou de bedoeling zijn dat ik haar help met het begeleiden van de kinderen. Is dus zeker iets in mijn richting en ik heb er vrijdag al even mogen van proeven en ik moet zeggen dat het me zeker beviel! Momenteel werken er nog twee andere Zweedse studenten, maar die blijven maar 7 weken in totaal, nog 1 week te gaan. Ze doen iets in de rechten en moeten hier de stand van zaken komen opnemen i.v.m. de rechten van het kind en het onderwijs.

Dinsdag- en woensdagochtend ga ik in Atendi werken, dat is in Donde Bamba, ook een dorpje in Cochabamba. Ik begeleid er een paar gehandicapte kindjes van 9 tot 13u, kan daar ook ’s middags eten. Dat heb ik vorige week ook al gedaan en het is erg leuk. Je krijgt veel liefde van die kinderen, maar dat krijg je hier van elk kind natuurlijk!

Donderdag- en vrijdagochtend ga ik werken in Salamon Klein, het weeshuis in Cochabamba, 10 minuutjes met de bus van mijn verblijfplaats. Daar ga ik samen met Annelies, een Hollandse vrouw van 64 en een vriendin van Annemarie, werken met kindjes van 3 à 4 jaar. Eten geven, mee spelen, aankleden, wassen en vooral liefde geven!! Het is er een vreselijke toestand die ik niet zomaar in een paar zinnen kan beschrijven. Vraag zeker naar het verhaal als je er toch meer wil over weten. Stuur maar een mailtje dan naar mij!

Voor de rest ga ik vragen aan Anna Haarman of ik elke middag in de week in het schooltje mag werken. Ze had nog iemand nodig voor de namiddagen, dus dat zal zeker geen probleem zijn.

Ik volg ook vanaf volgende week Spaanse les, privéles van een man die dat hier al bij veel mensen heeft gedaan. Van zodra Rianne terug is van Indië bespreken we de situatie en zien we of ik al in de school in Sacaba mag beginnen, wat mijn oorspronkelijk plan was. In principe mag dat vanaf ik de taal onder de knie heb. Maar ik leer snel, dus hopelijk kan ik er zeker een maand lesgeven. Dat is wel een minimum, desnoods kuis ik daar of zo, maar ik wil er zeker gaan werken!

Voor de rest vermaak ik mij hier echt wel goed! Ik heb al een paar vrienden en vriendinnen waar ik iets mee ga drinken ’s avonds, bv. de 2 Zweedse mensen die ook in de school in Buena Vista werken. In Bolivian huis, waar ik normaal tot 24 maart verblijf, is het ook echt leuk. Ik kook voor mezelf, doe mijn was met de hand, … noem maar op. Het is echt een zalig land, je raakt er snel aan gewoon. Tot nu toe heb ik ook nog geen last gehad van mijn maag of van de hoogte (ik zit toch rond de 2500 m hoog), dus de mensen rondom mij zeggen dat dat erg positief is. Ik heb al veel Nederlandse vrouwen ontmoet hier, ze werken hier allemaal aan projecten (gesteund vanuit Nederland) ofwel doen ze hier vrijwilligerswerk.
Ik heb al van geluk mogen spreken dat ik hier goed ben opgevangen. Ik heb ook al mogen kennismaken met heel wat mooie projecten hier in de buurt.
Ik heb dus zeker zin in de komende maanden!!
Ik woon in de buurt van het centrum, dus ik ben ook al vaak op stap geweest. Stilaan begin ik de streek te kennen en weet ik langswaar ik allemaal moet stappen. Ben al naar een aantal marktjes geweest en vanavond ga ik ook eens de bars en dansclubs bestuderen. Ik word daarbij goed begeleid, dus geen zorgen!

Als je vragen hebt… laat maar weten hé! Ben altijd bereid om te antwoorden!
Ik heb ook een lijstje gemaakt met wat uitleg bij sommige personen, plaatsen of begrippen.

Ciau!
S*en

:-) Verklarende woordenlijst :-)

Bolivië = een land in Zuid-Amerika, omringd door Argentinië, Peru, Brazilië, Chili en Paraguay. Ik ben ergens in het midden, tussen de bergen.

Cochabamba = een departement in Bolivië, het is ook een stad, de stad waar ik verblijf.

Sacaba = een provincie in Cochabamba, de plaats waar het schooltje is waar ik zou lesgeven. Hernán heeft hiervoor de plannen gemaakt en leidt dit een beetje in het werkveld.

Lava Lava = een dorp in Sacaba, waar het schooltje is.

Uchpa Uchpa = een dorp in Cochabamba waar de mensen heel arm zijn, Rianne heeft er een project lopen voor watervoorziening. Ook hiervoor heeft Hernán de plannen gemaakt. De bewoners van het dorp graven zelf de rioleringen, … (ook vrouwen en kinderen)

Rianne = een Hollandse vrouw waarmee ik contact had i.v.m. mijn buitenlandse stage, zij heeft een aantal projecten lopen in Cochabamba waaronder een schooltje in Sacaba en watervoorziening in Uchpa Uchpa.

Hernán = de man die mij komen ophalen is aan de luchthaven, hij is ingenieur en werkt voor Rianne.

Carolina, Hernán jr. en Carolina jr. = de vrouw en kinderen van Hernán.

Anna Haarman = een Hollandse vrouw die een aantal projecten heeft lopen in Bolivië, ze werkt ook voor de organisatie ‘Stichting Hand’.

Annemarie (65 jaar) = een Hollandse vrouw (uit Amsterdam) die veel reizen maakt en soms dus ook verblijft in ‘Bolivian House’, waar ze mede-eigenares van is. Ze is zo goed als een moeder voor Hernán, hele goeie vrienden dus. Ze werkt ook nog als vrijwilligster op de luchthaven, ze ontvangt daar VIP’s, omdat ze 6 talen kent. In Bolivië doet ze ook vrijwilligerswerk.

Bolivian House = een groot huis met verschillende kamers, waar mensen kunnen logeren die lange tijd in Bolivië wonen. Er is een gezamenlijke keuken en een groot salon. De badkamer moet je per twee delen. Het ligt vlak aan het centrum.

Maria Corazón = de beste vriendin van Rianne, ze leidt ‘Atendi’ en is getrouwd met een Hollander. Ze kan goed Engels praten.

Atendi = een opvangtehuis voor gehandicapte kinderen. Ze krijgen er de medische verzorging, aandacht, liefde en basisleerstof. Er werken een aantal professionals en 4 verpleegsters.

Salamon Klein = een weeshuis in Cochabamba waar kinderen van 0 tot 6 jaar opgevangen worden. (thuis mishandeld, incest, ergens achtergelaten, …) Het wordt geleid door een aantal nonnen die er dag en nacht blijven, er werken ook een paar betaalde ‘moeders’ (4 dacht ik) die elk een groep leiden. Voor de rest draait het op vrijwilligers. Er is veel te weinig plaats en opvang voor alle wezen (ronde de 180 momenteel), de nonnen houden niet van verandering, dus het ziet er niet naar uit dat er vorderingen komen in de toekomst. Annemarie is één van de vrijwilligers, dit is haar derde jaar dat ze er een periode werkt.

Schooltje in Sacaba, Lava lava = een nieuwe school die gestart is op maandag 18 februari. Er waren slechts 4 leerkrachten voor meer dan 150 kinderen. Een deel van de kinderen heeft geen les gekregen. De mensen van het dorp hebben de school zelf helpen bouwen.

School in Bueno Vista = een school dat Anna Haarman 8 jaar geleden is beginnen bouwen, met hulp van de plaatselijke bevolking natuurlijk. Er is ook een bibliotheek aan dat nu een soort takenklasje is. Er komt dan elk uurtje (of toch bijna elk uurtje) een klas die extra begeleid wordt in het lezen en rekenen op een speelse manier. Er werkt momenteel een pedagoge die het programma aan het uitwerken en uittesten is.

HIER BEN IK NOG EENS!!

Hoi Hoi lieve mensen!

Sorry dat ik zo weinig van mij laat horen, ik heb het hier namelijk heel druk.
Ik ben nu al ruim voorbij de helft, nog 1 maand te gaan! Het gaat razendsnel vooruit!
Wat mijn werk betreft vind ik het nog steeds allemaal supergeweldig.
In de bijlage zit mijn werkschema, dus dat kunnen jullie al vast eens raadplegen.

Zoals jullie merken werk ik nog steeds niet in die school in Sacaba, wat ik natuurlijk wel een beetje jammer vind.
Het probleem is dat ik weinig tot geen contact gehad heb met Rianne, ik heb haar nog maar 1 keer gezien. Ik werkte nu al een tijdje in Salamon Klein en Atendi en ik vond dat ik hen ook niet in de steek kon laten. Tenslotte maak ik daar ook een verschil!
Ik heb dus gevraagd of mijn ‘bazen’ daar een evaluatieformulier willen invullen en dan komt ook alles in orde. Dat willen ze zeker graag doen, dus geen enkel probleem!

Ondertussen werk ik ook al een aantal weken in een Nederlandse school hier. Ik ben daar terechtgekomen via Anne, een meisje dat ook in Bolivian House woont.
Zij werkt daar momenteel omdat haar nicht in zwangerschapsverlof was. Haar nicht is de directrice van de Nederlandse school.
Het is wel leuk om in het Nederlands les te kunnen geven. Ik heb er zelfs al een aanbieding gekregen om terug te komen als ik mijn diploma heb…

Volgende week ga ik voor mijn laatste week werken, daarna ga ik twee weken reizen. Ik vind niet dat je Bolivië uitkan zonder iets bezocht te hebben! Ik ga dan naar het Tititcacameer, naar de Salar de Uyuni, Potosí, Sucre, La Paz en tot slot nog Santa Cruz, want vandaar vertrek ik terug naar België… een hele trip dus!

In het weekend heb ik het ook best gezellig. Ik amuseer me te pletter met de meiden van het huis hier. Het zal nog moeilijk zijn om afscheid te nemen van hen, maar we hebben al een paar afspraken gemaakt om elkaar terug te zien!
De meesten zijn trouwens van Nederland, dus dat is helemaal niet zo ver!

Voor de rest… als jullie meer willen weten… laat de vragen maar komen!!

Ciau
S*en

WEEKPLANNING

Salamon Klein: een weeshuis, ik werk in zaal 3, dat zijn kindjes van ongeveer 3 jaar.

Atendi: dagopvang voor gehandicapte kinderen, ik werk er als begeleidster en soms ook leerkracht van een # kinderen.

NSC: Nederlandse School Cochabamba, ik help en geef les in alle groepen.

--------------------------------------------

MAANDAG
7u30 - ± 14u: Salamon Klein
15u30 - 17u: NSC (groep 3 en 4)

DINSDAG
9u - ± 13u: Atendi
14u - 15u30: NSC (groep 1 en 2, kleuters)
15u30 - 17u: NSC (groep 7 en 8)

WOENSDAG
9u - ± 13u: Atendi
14u - 15u30: NSC (groep 1 en 2, kleuters)
15u30 - 17u: NSC (groep 5 en 6)

DONDERDAG
7u30 - ± 15u: Salamon Klein

VRIJDAG
7u30 - ± 15u: Salamon Klein

TERUG IN BELGIË!!

HOi hoi allemaal!!!!

Na twee weekjes reizen in Bolivië heb ik mijn trip definitief afgesloten. Jammer....

Het was een ongelooflijke ervaring! Nooit zal ik zo nog iets beleven denk ik. Ik ben er nog volop van aan het nagenieten.
Ik geef jullie nog een aantal fotootjes van mijn laatste twee weken en daar zullen jullie het moeten mee doen vrees ik.

Mijn reisschema wordt ook als bijlage gegeven, zo hebben jullie een idee van waar ik allemaal gezeten heb.

Ik moet zeggen, het reizen heeft mij deugd gedaan, maar ik heb 100 keer meer genoten van mijn werk dat ik daar verricht heb!

Bedankt voor de kansen die ik gekregen heb, dit zal mij altijd bijblijven!

Jullie krijgen ook nog uitgebreid verslag van de dingen die ik daar gefinancierd heb, maar die zijn nog niet volledig afgerond, dus dat zal nog effe duren!

Tot ziens!
S*en

REISSCHEMA

Zondag 27 april 2008

Nachtbus naar La Paz

Maandag 28 april 2008

Dagbus naar Copacabana
Deze bus gaat vanaf het Cemetery District. (begraafplaats)
Eerste nacht in Copacapana.

Dinsdag 29 april 2008

Boottocht naar ‘Isla del Sol’, het eiland van de zon. 8u30

De tocht duurt de hele dag, ’s Avonds terugkeren naar Copacabana.

Woensdag 30 april 2008

’s Ochtends vertrek met de bus naar Puno en hier dan 1 overnachting.

Namiddag: boottocht naar de drijvende eilanden van de Urasindianen ‘Islas Flotas’.

Donderdag 1 mei 2008

’s Ochtends bus naar La Paz.
’s Middags uitstap naar Valle de la Luna.
’s Avonds bus naar Oruro.

Vrijdag 2 mei 2008

In de namiddag 13u45, trein naar Uyuni (Nynke komt er hier bij).

Zaterdag 3 mei 2008

Relaxdag!!
Tocht voor de zoutvlakte regelen!

Zondag 4 mei 2008

Op Salartour (Salar De Uyuni, de zoutvlakte)

Maandag 5 mei 2008

Op Salartour (Salar De Uyuni, de zoutvlakte)

Dinsdag 6 mei 2008

Op Salartour (Salar De Uyuni, de zoutvlakte)
Aan het eind van de middag terug in Uyuni.

Woensdag 7 mei 2008

Vertrek met de bus naar Potosí (ongeveer 6 uur)

Donderdag 8 mei 2008

Dag in Potosí.
- De mijnen

’s Avonds bus naar Sucre, duurt ongeveer 3 uur en een half.
Voor de rest van de dag in Sucre, mooie witte stad met veel kerken en musea!

Vrijdag 9 mei 2008

In Sucre.
’s Avonds: dansshow

Zaterdag 10 mei 2008

In Sucre.
Tour: soort incatrail met muurschilderingen.

Zondag 11 mei 2008

In Sucre.
Tour: met paarden.
’s Avonds terug naar Cochabamba via Oruro. (ongeveer 12 uur rijden in totaal)

Maandag 12 mei 2008

Dag in Cochabamba en afscheid nemen!

’s Avonds de bus naar Santa Cruz (21u30), ongeveer 10 uur rijden.

Dinsdag 13 mei 2008
Beetje rondhangen in Santa Cruz.

Woensdag 14 mei 2008

7u05: Terug naar BELGIË…

AL EEN TIJDJE TERUG

Jaja, ik zit hier weeral een dikke maand thuis. Niet gewoon te zitten natuurlijk. Ik heb massa's veel werk.
Eerst nog vanalles voor school in orde brengen en eindwerk maken, en dan natuurlijk voor het kamp van de chiro werken.

Ik ben ondertussen ook nog op zeeklassen geweest, zeer vermoeiend moet ik zeggen!

Al die tijd heb ik niet echt kunnen nadenken over Bolivië en die mega-ervaring. De mensen vragen je de hele tijd of je het al gewoon bent in België.
Tuurlijk word je dat snel weer gewoon! Denk eens na... een koude douche of een lekker warm bad. Wat verkies je? En waar wen je het snelste aan?

Nu ik weer meer tijd heb en na een aantal keer mijn ervaring uit te wisselen aan verschillende mensen (met een diavoorstelling) begin ik er steeds meer over na te denken en bij stil te staan.

Het is niet zomaar iets dat ik heb meegemaakt, ik kan er uren over vertellen, wat niet alle mensen zo graag hebben en begrijpelijk!

Nu heb ik een gevoel van gemis. Een gevoel van de kindjes daar in te steek te laten. Ik mis de vrienden die ik daar gemaakt heb en ik heb het telkens moeilijk als ze mij een mail sturen.
Keer op keer bekijk ik de foto's en word ik emotioneel zwak.

Ik weet zeker dat ik zo'n ervaring niet eenzaam zal laten, van zodra ik weer wat centjes bijeen heb kunnen sparen vertrek ik terug.
Het liefste keer ik terug naar Bolivië, maar andere projecten rond ontwikkelingssamenwerking zullen mij ook aanspreken.

Eén droom is uitgekomen, ik zou zeggen, op naar de volgende.
Het is niet moeilijk om erachter te komen wat die zou kunnen zijn...

Ik laat het nog even tot jullie verbeelding!

Ciau! Que te vaja bien!
S*en

En het is nog niet gedaan!!

Na lange tijd spreek ik jullie weer met opgeheven schouders toe...
Ik had het zelf altijd mogen dromen...
Ik heb OPVOLGING voor mijn avontuur in Bolivië!!

3 leuke en gedreven meisjes trekken begin volgend jaar (2009) richting Cochabamba.
Zij gaan een project uitwerken en uitvoeren in het schooltje in Sacaba, waar ik niet heb kunnen werken wegens omstandigheden.
Rianne vond het een schitterend idee. Maar veel tijd heeft ze niet en daarom ga ik mij over de meisjes ontfermen.
Op die manier sta ik er toch weer wat dichter bij en op de tweede rij om hun avontuur te volgen.
Zo voel ik me ook niet echt schuldig meer dat ik niet heb kunnen helpen op het schooltje.

Meer nieuws volgt later!
Mijn blog is weer volop actief dus!

Ciau!
O ja, ik had de kriebels van het Spaans zo te pakken dat ik nu avondschool 'Spaans' volg in Dendermonde. De max!

S*en

Ja, ja...

Het is weer zover... donderdag vertrek ik opnieuw richting Zuid-Amerika en ik kijk er EnOrM naar uit! Ik zal mijn Spaans weer goed kunnen gebruiken, blij dat ik avondschool gedaan heb. :)
Als leerkracht kan en mag je genieten van 2 mooie maanden verlof en ik maak daar graag gebruik van.
Donderdag 2 juli neem ik om 9u40 het vliegtuig richting Parijs, daar moet ik tot 11 uur 's avonds wachten om naar Sao Paulo (in Brazilië) te vliegen. Om 6 uur 's ochtends kom ik aan in Sao Paulo en daar moet ik dan ongeveer 16 uur wachten om tegen 22u30 op het vliegtuig richting Asuncion te zitten. En nee nee, het is nog niet gedaan. In Asuncion (Paraguay) moet ik de nacht doorbrengen, want ik kom daar aan om 23u30 en mijn volgende vliegtuig, eindelijk richting Cochabamba, vertrekt pas om 11u10 de volgende ochtend.
Zaterdag 4 juli om 13u kom ik dan eindelijk aan in Bolivia, Cochabamba.
Rianne komt mij normaal gezien aan de luchthaven halen, dat stelde ze zelf voor. En daar ben ik blij om, want bijna 50 uur onderweg, waarvan ongeveer 11 uur vliegen is niet niets...

Ik had een mail gestuurd naar Rianne om te vragen waar ik haar het beste mee kon helpen en ze stelde voor om bij een aantal dames op een vuilnisbelt te gaan werken. Ze recycleren papier en vermoed dat ik mij daar wel goed bij zal voelen.
Natuurlijk mag ik ook het werk dat de 3 studenten laatst gepresteerd hebben verder zetten, en daar kijk ik ook erg naar uit. De namidagen zal ik waarschijnlijk in het weeshuis vertoeven.

In het weekend kan ik dan wat genieten van het mooie landschap, want Cochabamba is en blijft een prachtig deel van Bolivia. Heb onlangs nog met iemand gebabbeld die daar een jaar gewoond heeft. Ze heeft in La Paz in een gastgezin verbleven met de bedoeling daar haar 6de jaar opnieuw te doen. Maar het onderwijs is daar niet echt alles... daarom is ze beginnen werken in een weeshuis. Fantastische ervaring meldde ze mij. :) Ook zij vond Cochabamba iets speciaals hebben. Het is een grootstad in Bolivia, maar toch o zo traditioneel. De max gewoon!

De laatste week van mijn verblijf daar ga ik de Machu Pichu bezoeken, wat ik vorige keer wegens tijdgebrek niet heb kunnen doen.
Heb een paar tips gekregen van een echte Peruaan en die ga ik zeker opvolgen.

O ja, en niet vergeten... zeer belangrijk.
Ik heb weer een voorraad verbanden, pleisters, compressen, ... meegekregen van AZ-Aalst, afdeling nierdialyse!!!
Hoe ik dat ga meenemen allemaal weet ik nog niet precies. Er zijn al veel mensen die mij gevraagd hebben om kleren mee te nemen, boekentasjes, schoenen... jammer dat ik niet veel bagage kan meenemen, anders GRAAG!
Ook apotheker Macharis in Dendermonde heeft mij een voorraadje meegegeven. De kindjes daar zullen erg blij zijn!
DANK U WEL!!
Ik heb voorgesteld aan de anderen om eventueel een doos op te sturen, of alleszins na te vragen hoeveel het zou kosten om een postpakket met kleren of andere dingen op te sturen.
Op de site van de post staan een aantal tarieven en die lopen toch wel erg op, dus misschien is dat niet zo'n goed idee... Jammer dat het zoveel kost.

Gisteren ben ik een paar dingetjes gaan halen om aan Annemieke te geven. Ze vroeg om speciale badolie mee te brengen, voor Eliza, omdat ze erg droge huid heeft en blijkbaar vind je niet zo'n goeie producten in het verre Zuiden.
Ook hagelslag ga ik meenemen, daar zijn ze gek op!

Voor de rest heb ik alles gezegd denk ik.
Juist nog dat ik ook wat informatie ga verzamelen en dingetje regelen met de toekomstige stagiairs in Bolivia. Er zouden terug 3 studenten in februari 2010 naar daar gaan. Echt de max toch... allemaal omdat ik daar eerst geweest ben! Ik ben blij, ik ben blij! :)

Volg zeker de blog, want ik denk dat dat mijn enige communicatiemiddel zal worden.
In totaal ben ik 7 weken weg: 5 weken werken, 1 weekje reizen naar Peru en 6 dagen onderweg !! Joepieeee.

Tot de volgende!
S*en

Aangekomen!

weer even wennen aan het andere klavier, maar hier ben ik dus weer.
De vluchten zijn goed verlopen, het wachten is wel echt saai, vooral in Brazilië als er echt niets te doen is en de luchthaven maar een grote gang is met welgeteld 1 winkel en twee eetgelegenheden...
In Paraguay heb ik op zeteltjes geslapen... best wel avontuurlijk dus. :)
Rianne stond niet aan de luchthaven, ze dacht dat ik volgende week pas aankwam.
Ben dus met een taxi naar Bolivia House gegaan en daar kwam een kerel uit Frankrijk mij binnenlaten. Even met hem gesproken, maar toen is hij verdwenen. Hij is zelf maar een dag hier.
Gisteren avond een douche genomen, die meer dan welkom was en dan gewoon in slaap gevallen op mijn bed... met licht en alles nog aan. Deze ochtend dan om 6 uur wakker geworden en licht uitgedaan. Het was verdacht koud.
Om half 9 ben ik dan gaan ontbijten en heb ik nog andere mensen leren kennen. Een moeder en een dochter uit de VS en twee Hollanders, Pim en Hanna. Twee leuke mensen... fun verzekerd dus!
Ik heb ondertussen al met Rianne gebeld en ze gaat mij morgenvroeg komen halen en dan ga ik met haar mee op tocht. Een goeie start van de week dus.
Vanavond nog ga ik met Anna Haarman en Hanna (van Bolivia House) voedsel gaan uitdelen op straat. Ik ga dus onmiddellijk van start en dat maakt mij zoooooooo gelukkig!
Vanavond iets gaan eten ook met die twee.
Het kriebelt enorm om niet even langs Salamon Klein te gaan, het weeshuis, maar ik ga wachten tot ik weet wat ik voor de rest ga doen met Rianne. Zo kan ik dan direct ook afspraken maken met de directrice van Salamon Klein welke dagen ik kan komen werken.
Hanna blijft hier voor 6 maand, dus de kans is denk ik groot dat ik het meeste bij haar zal zijn, misschien wil zij ook mee naar Peru... ik zie wel.

Er is hier wel het een en het ander veranderd... nieuwe winkels, andere mensen, het is ook ietsje duurder geworden hier.
En wat het weer betreft, 's nachts en 's ochtends is het vrij koud, maar vanaf rond11 uur is er weer stralende zon! Nu is het 24 graden in de schaduw... leuk dus!

Annemieke is tot volgende week vrijdag in verlof en op reis, daarna ga ik haar ook weer eens opzoeken.

Joepieeeee
Het is echt heel tof om hier terug te komen!

Ciau
S*en

Update

Dinsdag 7 juli 2009

Deze keer kwam Rianne wel op tijd. Ze stond om kwart over 9 aan de deur van Bolivia House. We reden richting vuilnisbelt en zo zag ik eindelijk hoe het eraan toeging. Een aantal vrouwen recycleren zoveel mogelijk vuilnis om er dan nog geld van te krijgen. Het was er erg vuil en het stonk er. Daarna zijn we naar een huis gegaan waar straatjongens worden opgevangen. Ik ben er vorig jaar ook al eens geweest (een initiatief van de organisatie Amanecer). Een van de jongens heeft ons het proces van papierscheppen uitgelegd, zodat Rianne een idee had van hoe ze moesten starten op de vuilnisbelt. Daarna ben ik met Rianne even langs Atendi gegaan. Wat was het leuk om al die mensen en kinderen terug te zien. De begeleiders kenden mij nog, maar slechts een aantal kinderen... ach ja, ze waren weer erg aanhankelijk en lief! De kinderen mochten ook een toertje doen op een paard, erg leuk! Atendi zal de komende 3 weken gesloten zijn omdat er teveel kinderen ziek zijn en ze schrik hebben voor de griep.Maria Corazon was er niet, dus zijn we naar haar huis toegereden, wat trouwens erg mooi is. Maria was erg verrast dat om mij terug te zien. Ze nodigde ons onmiddellijk uit om te blijven eten. Het was bijna een feestmaal! Heel erg veel zitten babbelen en nadien zijn Rianne en ik naar de bank gegaan en een ijsje gaan eten. Op dinsdag is het hier 1 ijsje kopen, tweede bol gratis. Rianne nodigde ook 2 jongetjes van de straat uit om samen met ons een ijsje te eten. Leuk was dat!En dan de rest van de namiddag op de Cancha gezeten, de grote markt. Dat stak na een tijdje wel tegen, want Rianne is erg kieskeurig. We zochten molens om het papier in fijn te malen, wel liefst zonder electriciteit, want dat hebben de dames daar niet veel. Rianne heeft ook nog een aantal andere dingen gekocht en woensdag zou ze dan nog houten kaders zoeken om het papier te zeven. Ondertussen werd ik ook gebeld door meter en peter en nadien ook nog door moeke en vake. Hip hoi!
Rianne lijkt wel een beetje eenzaam, ze trekt alles zo lang mogelijk en wil dus zo lang mogelijk gezelschap. Het is een vrouw die alles alleen wil doen, ze wil de projecten zelf leiden en het geld dat ze krijgt uit Nederland gaat integraal naar haar projecten. Voor zichzelf houdt ze bitter weinig over, enkel basisdingen. Chapeau voor haar denk ik zo, maar iedereen vraagt zich af waarom ze niet een beetje meer hulp vraagt...
‘s Avonds nog even langs de bakker gereden en dat was dan mijn avondmaal, lekkere broodjes! Die avond ben ik ook nog met Anna Haarman en Hanna (van Bolivia House) brood en Api (een warme drank van hier) gaan ronddragen bij de straatmensen. Ze doet dit nu sinds ongeveer 2 maanden en de mensen zijn er erg dankbaar om. Het is een ‘leuke’ ervaring en nu mijn tweede keer dat ik meeging. Je loopt tussen de lijmsnuivers en de arme families, wat niet ongevaarlijk is, maar wel echt nodig. Het geeft mij een goed gevoel. We zijn altijd minimum met z’n drieën, dus dat is ook al goed.‘Avonds nog wat broodjes gegeten en dan eigenlijk bijna onmiddellijk gaan slapen. Net als vorig jaar heb ik hier precies meer rust nodig. Ik denk dat het komt door de hoogte en dat je dan sneller moe bent.

Woensdag 8 juli 2009

Normaal ging ik vandaag ook mee met Rianne naar de vuilnisbelt om het proces van papierscheppen op te starten, maar toen vroeg Hanna mij of ik geen zin had om mee te gaan naar de Campo. Dat is een hele dag naar de Altiplano, het hooggebergte samen met een zuster hier. Het is een Italiaanse zuster ‘Fulbia’ die eerst 20 jaar in Chili werkte en nu reeds 20 jaar in Bolivia, met een aantal missionarisposten. Ze werkt hier voornamelijk op een medische post in Cochabamba, maar heeft dus ook al een aantal dorpjes geholpen aan een medische post, internaat en schooltjes. Ze gaat er minstens 1 keer per week heen om voedsel, kleren, speelgoed en medische dingen te brengen. En ook te controleren of alles goed verloopt en daarbij natuurlijk ook de ‘boodschap van God’ brengt. Ze is nu 70 jaar en rijdt nog behoorlijk wild met de auto... Er was nog een andere Italiaanse zuster en haar moeder bij en dan nog 3 jonge meisjes, Vivian (iemand die het pad van de zuster volgt J), Hanna en ik. Het was wel minimum 2 uur rijden naar de bergen. In Quillacollo, een stadje in Cochabamba, was er protest tegen het drukke verkeer. We moesten helemaal rondrijden... nog langer onderweg... Een aantal mensen onderweg kregen ook wat koekjes en kleertjes voor de kou. ’s Nachts is het hier erg koud, vandaar dat ze extra kleren wil brengen. De mensen zijn allemaal erg enthousiast. We zijn een aantal internaten, medische posten en schooltjes gaan bekijken onderweg en ondertussen maar kleren enzo uitdelen. De eindbestemming was ook een dorpje waar ze net een schooltje gestart waren. Het hoofddoel is dat ze het echte Castillano, Spaans, leren en niet alleen het Quechua, een van de dialecten van hier. Het zijn allemaal de plaatselijke mensen die het moeten doen, er wordt hen enkel raad gegeven en voor de rest moeten ze zelf hun dorp zien te redden. Wat op zich wel een goed systeem is, maar niet altijd optimaal draait, soms tot grote frustratie van zuster Fulbia. Op de terugweg enkele mensen meegepikt en ergens afgezet, lifters zeg maar, en dan naar huis gereden. Hanna en ik waren alletwee doodmoe. We hebben nog een soepje gedronken en zijn dan naar bed gegaan. Het was nog maar half 10 of zo... Wel een hele leuke dag gehad.

Donderdag 9 juli 2009

Vandaag ook rond 8 uur opgestaan, had wel genoeg geslapen... JDe foto’s op de computer gezet bij Hanna, want die heeft een computer op haar kamer, maar voorlopig nog geen internet. Ik heb zitten denken om eventueel ook een klein laptopje te kopen op de Cancha, dan kan ik constant op internet en mijn blog aanvullen, want hier is blijkbaar internetverbinding gekomen in Bolivia House! Dat zou dus erg handig zijn. Ik heb mijn blog ook al getypt op de computer van Hanna, zo gaat het vlotter in het internetcafe.Straks ga ik ook even langs Salamon Klein, het weeshuis. Kijk er erg naar uit. Meer info volgt later dan wel.Ik zou dan denk ik maandagochtend in het schooltje in Sacaba Engelse les gaan geven, dinsdag en donderdag in Salamon Klein en dan woensdag en vrijdag op de vuilnisbelt. Maar voorlopig gaat het de ronde dat de schoolvakantie nog een aantal weken zou uitgesteld worden omwille van de griep... maar het ministerie van onderwijs wil dat niet, dus dat is nog even afwachten. Normaal begint de school terug nu maandag... Eigenlijk hebben ze hier weinig les. Nu net 4 weken vakantie achter de rug, en in de zomer, tijdens het regenseizoen hebben ze ook nog eens 2 maanden vakantie (december en januari). En dan moet je weten dat het telkens maar een halve dag school is... Enfin... we zien wel weer, meer nieuws volgt nog!
Ik had een hele tekst geschreven, maar doordat de computer terug binnen moest om een WIFI te installeren ben ik hem verloren. Een beetje stom van mij om niet alles op te slaan op mijn USB. Ik ben dus ook mijn foto’s kwijt...
Gelukkig waren het er nog niet zoveel en kan het niet echt kwaad.

Donderdagochtend ben ik ook nog naar Salamon Klein gegaan, maar de directrice, Emma, was er niet vandaag... dus dat wordt terugkomen!
Aan het weeshuis ben ik iemand tegengekomen van de Nederlandse school. Paticia is de moeder van Steffi en de vrouw van Jan, een Belgische/Vlaamse man. Ze herkende mij nog van vorig jaar en vroeg of ik geen zin had haar en haar dochter Vlaamse les te geven. We hadden afgesproken op zaterdag, maar ondertussen is dat al veranderd naar woensdag. Ik zou dan bij hen blijven eten en Vlaams leren... leuk leuk!
Ondertussen heb ik ook een laptop zodat ik telkens mijn foto’s en blog kan aanvullen en normaal moet ik hier ook op internet kunnen, maar de verbinding is niet altijd wat het moet zijn... Hanna heeft een stick binnenkort waar ik constant mee op internet kan, dus dat is erg makkelijk!
’s Avonds ben ik opnieuw broodjes en warme chocomelk gaan uitdelen met Anna Haarman en Hanna (uit Bolivia House). Ik heb daar ook telefoon gekregen van Rianne (via de gsm van Anna) en die was behoorlijk woest aan de telefoon. Ze maakte er een probleem van de ik woensdag met die zuster naar de Campo was gegaan en dat ik niet met haar op de vuilnisbelt was. Naar het schijnt kon ze me nergens bereiken en uiteindelijk heeft ze me voor de keuze gezet of ik nog wel voor haar wil werken of niet. Anna en Hanna vonden dit behoorlijk belachelijk en raadden mij aan om gewoon maar niet meer voor haar te gaan werken. ’s Nachts heb ik nog net kunnen slapen, maar heb er wel mee gezeten. Goed nagedacht wat ik zou doen en de volgende ochtend heb ik dan maar gebeld naar haar en gezegd dat ik het niet apprecieer dat ze me op die manier behandelt, want dat ik mijn vakantie opoffer om hier te komen werken en dat ik zoveel mogelijk dingen wil doen, niet allleen voor haar dus. Ik heb haar dan gezegd dat ik voltijds in Salamon Klein ga werken en dat die oplossing het beste is zowel voor mij als voor het weeshuis. Ze klonk een beetje teleurgesteld, maar ik vond het best wel goed van mezelf dat ik zo kalm aan de telefoon bleef. Ik zei haar nog dat we elkaar wel nog zullen zien en dat we dezelfde vrienden blijven... ach ja... ik moet mijn tijd hier toch ook naar mijn zin invullen, dus ben ik wel tevreden met het resultaat.
Voornamelijk ook voor de studenten die volgend jaar naar Bolivia zouden komen is dit een goeie zet. Ik heb hier heel wat negatieve dingen gehoord over hoe ze de meisjes die dit jaar geweest zijn behandeld heeft en ik denk dat het ook maar beter is dat ze niet meer voor Rianne gaan werken.
Anna Haarman wil de studenten die in februari 2010 komen zeker opvangen. Ze zouden dan in het schooltje werken in Buena Vista en ook deels in Salamon Klein. Voel ik me ook veel beter bij! Klaar is dat dus!
Vrijdag ben ik ook Yolanda gaan opzoeken. Dat is de vrouw waarbij de drie studenten die hier geweest zijn hebben gelogeerd. Ze was erg enthousiast over hen en vertelde me nogmaals hoe ontgeïnteresseert Rianne was over hun werk en dat ze eigenlijk wel wat aan hun lot overgelaten werden. Dus heb ik haar maar meteen gevraagd of ze het ok vindt dat in februari opnieuw 3 studenten bij haar komen logeren en dat vond ze duidelijk een erg goed idee. Ook geregeld dus.
Vrijdag ben ik ook teruggegaan naar Salamon Klein en nu was Emma er wel. Ze was dolenthousiast om me terug te zien en toen ik vroeg of ik terug mocht komen werken was dat geen enkel probleem. Ze had het nu wel wat druk dus vroeg ze mij om maandag om 15u terug te komen. Dan kon ik onmiddellijk in zaaltje 3 beginnen werken, maar dan is zij er ook om mijn vrijwilligerspapieren in te vullen zodat ik ook verzekerd ben.

Vandaag ben ik terug om mijn laptopie gegaan en nu is het wel in orde allemaal, maar ik kan voorlopig hier geen verbinding krijgen met het internet... jammer wel... maar nu typ ik gewoon mijn blog weer bij.
Vanochtend werd ik ook gebeld door Gemma, alweer een Nederlandse vrouw die ik van vorig jaar nog ken. Ze heeft mijn nummer via Patricia denk ik, de moeder van Steffi. Gemma werkt ook voor de Nederlandse school en daarnaast heeft ze ook nog haar job als juwelenmaker... Ze heeft nu blijkbaar een winkeltje hier in Cochabamba en ze vroeg of ik geen zin had een aantal uurtjes te komen werken daar. Dat is natuurlijk niet vrijwillig, maar erg veel ga ik er ook niet mee verdienen vrees ik. Maar ik vind het wel leuk om dat te doen voor haar. Het is uiteindelijk nog maar 4 weken, dus als ik haar daarmee uit de nood kan helpen... graag.
Deze middag voor de eerste keer met haar in de winkel gestaan, om te oefenen. Morgen moet ik van 13 tot 16u in de winkel staan. Ze verkoopt er handtassen, juwelen en andere leuke spulletjes, waaronder ook kunstwerken.
Hanna is meegegaan, zij kent ook beter Spaans dan ik en dat maakt het wel iets makkelijker.

’s Avonds zijn Pim, Hanna en ik nog uitgegaan en het is behoorlijk vroeg geworden zondagochtend. Met als gevolg dat ik nogal dwaas in de winkel stond, maar het was wel nog leuk. Heb alweer bekende gezichten ontmoet, mensen van de Nederlandse school. Aurora, een Boliviaanse moeder van iemand hier. Ze spreekt ook Nederlands en was dolenthousiast mij terug te zien. We gaan maandagavond al iets drinken.
Voor de rest was er hier zondag een feestje voor de zoon van de eigenaar. Hij werd 1 jaar en dat is hier een belangrijke verjaardag, net zoals 15 jaar. Bij ons is het vooral 18 jaar dat speciaal is. Op het feestje dus iets gegeten en daarna nog eten gaan uitdelen op straat en om 9 uur ben ik al in slaap gevallen... zo moe was ik.

Maandag 13 juli 2009

Vandaag even slecht nieuws gekregen... mijn directeur stuurde me een mailtje met daarin dat ik niet meer moet terugkomen in september... volgens hem omdat er twijfels rezen over mijn beschikbaarheid... ik kom speciaal op tijd terug zodat ik aanwezig kan zijn op de vergaderingen eind augustus... ben er echt even niet goed van. Ik kan wel in oktober misschien een halftijdse job krijgen daar, maar dat moet ik nog even overwegen. Dat is namelijk moeilijk combineerbaar met een andere baan en ik wil liefst toch wel voltijds beginnen in september. Ik ben niet zo de persoon die in september een maand kan stilzitten...
Ik heb teruggemaild dat ik wel beschikbaar ben en of ik alsnog mag komen in september... hopelijk krijg ik hier een positief antwoord op.

Deze ochtend ben ik nogmaals de computerwinkel gaan opzoeken, want ik had problemen met mijn wachtwoord. Alles opgelost nu en ik kan verbinding maken met het internet. Niet al te goed, maar goed. Beter iets dan niets.

Om 3 uur naar Salamon Klein gegaan en ik sta terug in zaaltje 3, maar de kindjes van vorig jaar zitten nu in zaal 4... ik zag ze wel en sommigen wisten nog vaag wie ik was. Ze wisten wel dat ik een vriendin was van Annelies (de Nederlandse vrouw die hier elk jaar is van januari tot mei), en dat was wel leuk. De kindjes van zaal 3 zijn 2,5 a 3 jaar... nog erg jong dus, maar ook wel schattig. Er is 1 kindje bij dat niet kan stappen en ook nog een ander kindje met een probleem aan zijn voetjes. Dan is er nog een jongetje dat slecht hoort... voor de rest willen ze weer allemaal super veel aandacht en liefde, en die ga ik ze natuurlijk geven.
Mijn lievelingetje van vorig jaar, Ariel, is nog steeds een dutsje en zijn broertje, Michael, kwam zich uitgebreid voorstellen aan mij... wat een schatjes!! Ik wist wel dat het mijn dag en dipje weer ging goedmaken. Morgenochtend ga ik er weer heen en zo de hele week, behalve woensdag. De moeder van zaaltje 3 was erg dankbaar dat ik kwam helpen, en Emma (de directrice) stelde mij ook voor als een goeie werker en een vriendin van goeie mensen (o.a. dus Annelies en Gemma). Wat is het fijn om weer eens aanvaard te worden als vrijwilliger, want het is verdorie niet makkelijk hier. Ook het feit dat je blank bent is moeilijk mee te dragen. Ik moet weer even wennen aan de aandacht die je krijgt op straat en de mensen die je bekijken of zeg maar aangapen. Het grappigste is dat sommige vrouwen hun haar blond kleuren... erg lelijk is dat... maar ze willen er wat Westerser uitzien zeker??
Vanavond ook nog iets gaan drinken met Aurora, het was best gezellig. Ze is me om 9 uur deze avond komen halen en we zijn naar een cafeetje hier in de buurt gegaan. Veel zitten babbelen, een wijntje gedronken en dan terug naar huis. Rond half 12 lag ik erin... begint al beter te lijken op Belgisch tijden... J

Dinsdag 14 juli 2009

Vanochtend opnieuw naar Salamon Klein gegaan en was rond 2 uur thuis. Heb met 2 kindjes even alleen mogen spelen en heb mooie foto’s genomen. Deze middag lang op internet gezeten. Annelies en mijn moekie waren online en ik vond het erg fijn. Later is Nele ook nog online gekomen. Ik ben vlug naar de winkel gegaan om wat eten te kopen, ook een paar filmpjes gekocht. Voor drie films heb ik 18 Bs betaald, dus bijna 2 euro. Het zijn echter wel kopies, dus ik zal nog moeten opletten als ik ze mee naar België neem. Na het eten heb ik dus naar een film gekeken op mijn laptopie en dan gaan slapen.

Woensdag 15 juli 2009

Vanochtend wat voorbereid voor mijn Vlaamse les bij Patricia en Stephy (die dus eigenlijk Stephanie heet). Vlug nog langs een klein marktje gelopen om wat postkaarten te kopen en die op de post gedaan. Zo, nu heeft iedereen die post moet krijgen van mij een kaartje op komst. J ik heb sommigen wel samen genomen, want het is hier nog relatief duur om kaartjes op te sturen naar België. Daarna de taxi genomen richting Tiquipaya, het dorpje waar dus Jan (de Belg), Patricia en Stephy wonen. Daar heb ik eerst Stephy wat Vlaams geleerd en het ging wel vlotjes. Ik denk dat ik tegen volgende keer een spel maak zodat ze op die manier Vlaams kan leren praten, want al die theorie is moeilijk om op 3 weken aan een kind van 7 uit te leggen, het is vrij saai. Dus echt basis basis is de boodschap. Daarna heb ik lekker gegeten met het hele gezin. Ze hebben ook een huisvrouw in dienst. Probleem is dat Jan gewoon geen Nederlands spreekt met hen, hoewel ze het zelf wel willen. In december gaan ze richting België en ik heb gezegd dat ze altijd welkom zijn bij mij thuis, voor moesten ze ‘Dendermonde big city’ willen opzoeken. Er was geen tijd meer over om Patricia Vlaams te leren, we hebben te lang zitten babbelen en ook naar de puppies gekeken. Ze hebben een Golden Retriever en die heeft net 10 puppies geworpen, keischattig was dat. Aan tafel hebben we wel zoveel mogelijk Nederlands gesproken... in hoeverre dat mogelijk was natuurlijk.
Jan heeft mij dan met de auto aan de winkel van Gemma afgezet, want om drie uur moest ik daar beginnen werken. Vandaag nog tot 20u, maar vanaf morgen is het maar tot 18 uur, want ze hebben voorlopig iemand in dienst die vanaf 18u wil beginnen werken. Dus dat is goed voor mij... want in de week is het saai in de winkel, weinig klanten.
Om 20u15 had ik afgesproken met Hanna om naar Ice Age 3 te gaan kijken. De grote cinema is 5 minuten van de winkel, dus ideaal. Toen ik daar aankwam was er enorm veel volk. De vakantie is nog een week uitgesteld wegens de griep en dus wil iedereen nog eens naar de cinema natuulijk. De film was om tien over acht... de volgende pas om tien voor elf... dus zijn Hanna en ik maar naar Annemieke (de directrice van de Nederlandse school, waar ik vorig jaar ook gewerkt heb) gegaan, die is sinds zondag terug thuis. Pim was daar ook, die werkt namelijk voor Anko, de man van Annemieke. We hebben lekkere hartige pannenkoeken gegeten en nadien nog een spelletje ‘Kolonisten’ gespeeld. Het leek wel of ik nooit was weggeweest, Annemieke kon maar niet over vorig jaar ophouden... ik hoop dat ze nu ook een goeie steun heeft aan Hanna, want die gaat vanaf 10 augustus ook voor de Nederlandse school werken. Om kwart over 2 waren we pas thuis ’s nachts... Leuke avond gehad dus. We hebben alvast voor volgende week al de dinsdag afgesproken, maar dan gaan we wel iets vroeger beginnen met kolonisten.

Donderdag 16 juli 2009

Vanochtend was het even zwaar om uit mijn bed te komen, maar voor de rest viel het wel mee. Ik heb mijn zak met medische spullen die ik van onze apotheker ‘Macharis’ en ASZ Aalst, afdeling nierdialyse heb meegekregen aan Hanna gegeven. Ik had al aan Anna Haarman gevraagd of zei er iets mee kon doen voor ze naar Nederland vertrok en die vond het een prachtig idee om het aan de medische post in Buena Vista, waar ook het schooltje is, te geven. Zij kunnen er zeker en vast wat mee doen. Hanna ging proberen foto’s maken, zo is er ook weer wat bewijsmateriaal. J Om 8 uur was ik in Salamon Klein en de kindjes waren blij mij te zien. De moeder/opvoedster die er normaal altijd is heeft vakantie, dus nu is het eigenlijk al elke dag een andere moeder geweest en je merkt dat wel aan de kinderen. Het is een heel boeltje om de kinderen bijvoorbeeld allemaal aan tafel te krijgen. En de routine zit er ook niet echt in, want die vervangmoeders die weten meestal niet goed wat te doen met de kinderen buiten de maaltijden en de wasbeurten. Ik heb vandaag de kamer goed gekuist en de kleertjes allemaal opgevouwen, dat was dan al een groot werk gespaard. De moeders en de andere mensen die daar werken zijn wel erg vriendelijk tegen mij en dat is wel leuk om daar dan te werken. Ik ben namelijk erg gevoelig aan mijn omgeving en als ik voel dat ze me niet echt apprecieren, dan ga ik mij ook niet voor de volle 100 percent geven. Ariel is ook echt de max. Hij komst altijd rond mijn been hangen als ik hem zie of op mijn schoot zitten en keilief is hij! Ik wil hem echt adopteren... maar geen geld genoeg vrees ik... en in mijn valies meepakken is ook niet echt een optie... tenzij hij minder dan 23 kilo weegt, maar daar vrees ik ook al voor. J echt jammer!
Na het weeshuis een douchke gepakt en dan tegen 15u naar de winkel van Gemma. Er zijn welgeteld 6 mensen binnengekomen, waaronder nog twee mannen die gewoon iets kwamen controleren en weer niets verkocht. Gemma had mij hier wel voor gewaarschuwd, dus vind ik het niet zo erg, het ligt niet aan mij blijkbaar. Vake en moeke belden nog eens, daardoor ging de tijd ook weer wat sneller voorbij.
Ben te voet terug naar huis gestapt en onderweg broodjes en bananen gekocht. Dat was dus mijn avondmaal... met ook nog wat vlees en fruit en yoghurt. Ik krijg in Salamon Klein ook warm eten, dus dat is mooi meegenomen, dan hoef ik zelf niet te koken. J Voor de rest van de avond ben ik op mijn kamer gebleven, mijn blog aangevuld, een poging gedaan om op internet te kunnen en een filmpje gekeken.

Vrijdag 17 juli 2009

Deze ochtend opnieuw naar Salamon Klein. Deze keer was het dezelfde moeder als gisteren. De kinderen waren al iets kalmer, hoewel het wel bijna een uur duurde om ze allemaal in bed te krijgen...
Na de middag in de winkel gewerkt... enfin ja, werken kun je dat niet echt noemen. Ik heb gewoon de film die ik gisterenavond had bekeken deels opnieuw bekeken, want ik was gisteren in slaap gevallen. J
’s Avonds heb ik gegeten en dan heel de tijd proberen mails te sturen e.d. om nieuw werk te vinden in september. CV en sollicitatiebrieven opstellen en bijwerken en als ik af en toe internet had iets proberen versturen. Rond half 11 in slaap gevallen. Hanna en Pim zijn uitgeweest, maar ik had niet echt veel zin, want ik had vandaag wat keelpijn gehad en moest ook de hele tijd snuiten. Dus beter dit weekend wat uitrusten zodat ik er volgende week weer goed tegenaan kan. Gemma had me deze avond ook nog gebeld om te vragen of ik maandagavond kon blijven eten. Leuk leuk!

Zaterdag 18 juli en zondag 19 juli 2009

Deze ochtend heb ik om 6 uur Pim en Hanna horen thuiskomen... zo, was ik even blij dat ik niet ben meegegaan, ik had het zo niet aangekund. Het is wel een leuk feestje geweest naar het schijnt. Deze ochtend wat aan mijn blog getypt en erop gezet J en nu ga ik zalig wat in de hangmat liggen.
Deze namiddag kwamen er een paar vrienden van Coletta (de moeder die hier ook woont van de VS) langs. Ze had wat wijn en versnaperingen op tafel gezet buiten en zei dat ik ook wel mocht komen. Pim is er om 16u ook doorgekomen, die had tot dan geslapen... ik heb dan wat popcorn gemaakt en daar waren ze heel blij mee.
’s Avonds heb ik gekookt en Pim heeft meegegeten, apprecieerde het eten enorm... leuk leuk. Ik ben dan nog even bij Angelica, een meisje uit Oostenrijk die hier ook woont (in het minihuisje vooraan waar vorig jaar Annemaria woonde), op bezoek gegaan. Maar die lagen daar allemaal maar wat laf bij, van hun uitgaansavond gisteren, dus ik ben dan maar naar mijn kamertje teruggekeerd en heb naar een film gekeken. Ik hoorde dat Hanna een half uurtje later ook naar boven kwam, dus ik heb niet veel gemist.

Zondagochtend was ik om 8 uur klaarwakker... dan nog maar wat liggen draaien en keren, maar ben er om 9 uur toch echt uitgekomen. Kan blijkbaar niet langer blijven liggen hier. De zon kwam al mooi door het raampje kijken, dus mooie dag in het vooruitzicht.
Na mijn ontbijt heb ik wat brieven getypt voor sollicitaties en elke keer als ik verbinding had proberen mailen. Ook effe op facebook gezeten.
En dan lekker gekookt deze middag. Er is hier weinig leven te bespeuren... liggen weer allemaal nog te maffen, behalve de 2 amerikanen, moeder en dochter. Ik heb lekker gezellig buiten gezeten in de zon, boekje gelezen, wat plannetjes gemaakt voor in het huisje als ik terugkom, beetje verbrand... naar muziek geluisterd en gebeld met meter/peter en dan de familie die op zondag bij mijn meter Stel zit.
Mijn blog nog wat aangevuld en lekkere broodjes gegeten.
Veel zin om echt weg of uit te gaan heb ik niet gehad vandaag. Maar een chill-dagje mag zeker ook wel vind ik. Morgen weer volop aan de slag. Ik denk trouwens dat ik volgende week zondagavond al naar Peru vertrek... kan niet wachten om de Machu Picchu te zien en dan heb ik het toch al gehad. Daarna wel nog een weekje werken, maar dat trek ik mij niet aan. Misschien gaat Hanna ook mee naar Peru, ze moet nog even bekijken hoe ze het gaat aanpakken met de school, want morgen begint zij ook alweer te werken en nu is het echt school, met een week uitstel weliswaar.

Maandag 20 juli 2009

Wat keek ik weer uit naar die kindertjes. Het was weer een heel bewogen voormiddag die snel vooruit ging. Dat heeft zijn voor en zijn nadelen natuurlijk. Alles ging vlotjes zijn gangetje en om 14u was ik alweer in het Bolivia House. Wat in de zon gezeten, een wasje gedaan, lekker gegeten en proberen zoveel mogelijk internetconnectie te hebben. J
Rond 7 uur ’s avonds kwam Gemma ons halen. Jep inderdaad, Hanna ging ook mee en dat vond ik wel fijn. Gemma had pizza gemaakt met lekkere slaatjes enzo... jammie jammie. Het wat dus een gezellige avond en rond 12 uur lag ik in mijn bed. Hanna heeft zo goed als beslist om niet mee te gaan naar Peru... maar ik heb alles al geregeld met de werken enzo dat ik zondag wel degelijk vertrek, dus ik ga ervoor!!

Dinsdag 21 juli 2009

Gisteren en deze ochtend had ik bloed in mijn stoelgang en urine... ok ik weet het, het klinkt niet zo smakelijk, maar er zit wel nog een grappig verhaaltje achter. Ik was dus al wat ongerust... was al op internet gaan kijken enzo wat de oorzaak kon zijn en had al veel rampscenarios in mijn hoofd. Ik ging vanochtend naar Salamon Klein en hielp de kinderen in de badkamer. Ik zag dat er bij een kindje ook bloed in zijn stoelgang zat en in een andere WC-pot ook nog... ik al ongerust dat ik iets had opgedaan, dus met een bang hartje vraag ik aan de moeder hoe het komt dat er bloed in hun stoelgang zit. En blijkbaar is het dus van de rode bieten die we gegeten hebben... J J oef oef, geen paniek meer dus. Typisch ik...
De moeder moest wel even lachen met mij... terecht ook!
We hebben de kinderen gedoucht vandaag, wat heel erg fijn is. En de moeder liet mij ook een uur of zo alleen met de kinderen... ik wist niet echt wat ik moest doen, en wat een kabaal in het zaaltje. Ik heb dus een bal gepakt en met alle kinderen in een kring, of toch iets dat er sterk op lijkt, gaan zitten en heb met hen met de bal gespeeld. Ze deden erg goed mee, tot mijn grote verbazing. Er waren er toch nog enkelen die telkens op mijn schoot probeerden te raken... grappig. Ik leerde hen ook de kleurtjes en vergeleek ze met de kleuren van hun kleren. Echt leuk!
Een kindje zijn schoen was uit, dus ik nam hem op mijn schoot om hem terug aan te doen en toen zag ik dat een ander jongetje zijn schoen expres uitdeed om hem dan aan mij te komen laten zien. Hiermee wilde hij dus dat ik hem ook op mijn schoot nam. Man die kinderen zijn slim... J
Nu heb ik een stick van Hanna gekregen zodat ik op het internet kan in Bolivia House zelf, dus dat is handig, en goedkoop. Vanavond gaan Pim, Hanna en ik weer Kolonisten van Catan spelen bij Annemieke, kijk er al naar uit.
Er waren nog veel andere mensen en we hebben lekkere Chinees gegeten. Superleuke avond, ook weer late avond...

Woensdag 22 juli 2009

Vanochtend iets langer geslapen.. toch tot 9 uur. Om 11 uur moest ik bij Patricia en Stephy zijn voor de Vlaamse les. Ik had niet echt iets voorbereid en goed eigenlijk ook, want Patricia heeft mij de hele tijd tips en suggesties zitten geven voor mijn reis naar Peru. We zaten de hele tijd voor de computer, op internet te zoeken. Ik heb nu dus zo goed als volledig mijn reis uitgestippeld gekregen. Ze heeft gebeld naar allerlei reisorganisaties enzo om info te vragen en de goedkoopst mogelijke dingen te zoeken. Uiteindelijk zal het dit worden. Of toch ongeveer, want echt juist plannen kan je niet echt in Bolivia, ook niet in Peru.

Zondagavond rond 23u (5u Belgische tijd) vertrek ik naar La Paz. Vanuit La Paz zijn er veel mogelijkheden om naar Peru te gaan. Ik kan een Trufi (dat is een soort bus voor ongeveer 15 personen) nemen richting Puno en dan in Puno nog een Trufi richting Cusco. Dat zal het snelste gaan, maar ook het duurste, hoewel dat dan nog maar 12 euro of zo kost. Ik kan ook vanuit La Paz een directe bus nemen naar Cusco, dan moet ik nog wat wachten in La Paz zelf, maar dat is wel het goedkoopste. Dus ik ga alles bekijken als ik daar ben.
Maandagavond, dinsdag en woensdag ben ik dan in Cusco. Daar is naar het schijnt wel vanalles te doen. Je kan er City tours doen en vele andere uitstappen. Patricia heeft mij een lijstje gegeven met mogelijkheden. Donderdag ga ik met een bus naar een dorpje in de buurt van Cusco, Ollataytambu of zoiets. Daar is op zich niet zo veel te doen, maar de bus bezoekt ook nog 2 of 3 andere dorpjes in de buurt, dus dat vult de dag wat. Van daaruit ga ik vrijdag de 31ste juli een trein nemen richting Machu Picchu. Die vertrekt al om half 6 ’s ochtends, maar dan kom ik rond 7 uur aan in Aguas Calalientes en kan ik als eerste naar boven gaan om de Machu Picchu te bezichtigen. Je kan een bus nemen, maar je kan ook te voet gaan. Waarschijnlijk ga ik omhoog te voet, is ongeveer 40 minuten en dan naar beneden met een bus. Om 14 uur heb ik een trein terug, dus dan heb ik ruim 7 uur om daar te vertoeven. Om 16u kom ik aan in Ollataytambu en dan kan ik wel nog terug richting Cusco met een bus. Dan slaap ik nog 1 nacht in Cusco ofwel neem ik de bus nog ’s avonds richting La Paz. Het kan ook zijn dat ik een toeristische bus neem van Cusco naar Puno die een aantal steden bezoekt onderweg met een aantal bezienswaardigheden. Vanuit Puno moet ik dan wel nog in La Paz geraken. Sowieso slaap ik zaterdag 1 augustus al terug in Bolivia, La Paz, misschien zondag daar nog iets bezoeken en dan kan ik de nachtbus richting Cochabamba nemen zodat ik maandagochtend terug ben in Bolivia House. Op die manier kan ik maandag de hele dag uitrusten en bekomen van mijn reisje en dinsdag weer volop beginnen werken... voor de laatste week. L

Ik heb daarna nog lekker gegeten bij Patricia, Jan en Stephy, veel te veel natuulijk. Deze middag moest ik niet in de winkel staan, dus weer wat internetten enne... een mooie schets maken van mijn tatoo... jaja, ik heb deze avond een tatoo laten zetten.
De zoon van Gemma had er maandag ook een laten zetten bij diezelfde tatooman en was daar heel tevreden van. Hij heeft hier blijkbaar een goeie reputatie. Toen ik de prijs hoorde viel ik bijna achterover en aangezien ik daar toch min of meer over twijfelde om ooit een tatoo te laten zetten was dit wel even een goeie bevestiging. Ik heb 100 bolivianos betaald, wat dus wil zeggen 10 euro!!! Ik probeer op facebook een foto te zetten. Het is wel een heel kleintje in mijn linker lies. Het is een Chakara (kruis) met een spiraal in en een klavertje vier in het midden. Heel betekenisvol, maar die uitleg volgt dan nog wel voor de geïnteresseerden. Het deed helemaal geen pijn, hoewel ik hier wel voor vreesde. Een half uurtje heeft het geduurd, Pim en Hanna zijn meegeweest en vinden het een ongelofelijk knap resultaat. Ik vind het ook echt de max. Ik wilde het eerst als verrassing bewaren voor als ik terugkwam naar België, maar ik kan het niet zwijgen. We hebben dan vlug nog een bakje Pique (iets traditioneels van hier) gegeten op de straat en Hanna en ik zijn dan naar Ice Age 3 gaan kijken in de cinema. Leuke film! Ik moest tussendoor wel even naar toilet, want ik moest die tatoo verzorgen... ’s Avonds hebben we nog een potje Catcho gespeeld, een typisch dobbelspel van hier, en toen had ik wel wat een branderig gevoel aan de tatoo... rond half 12 gaan slapen, het was een gezellige dag vandaag.

Donderdag 23 juli 2009

Vanochtend voorlaatste dag in Salamon Klein voor ik op reis vertrek. Het was terug de normale moeder ‘Dolly’. De kinderen waren helemaal anders, ze luisterden iets meer en het liep allemaal vooral weer wat gestructureerder. Ik heb heel veel met de kinderen kunnen spelen nu, want die moeder kuist zelf alles. Ik heb juist de kamer gedweild. Er zijn gisteren ook twee Italiaanse vrijwilligers aangekomen. Zij gaan helpen in het Montesorri-klasje dat in het weeshuis zelf is. Sinds vorig jaar (de tijd dat ik hier ook was) is er een klasje gestart dat 1 leerkracht heeft en die dan elke dag een aantal kinderen meeneemt om zich mee bezig te houden, echt een goed idee en leuk!
Om half 2 ben ik dan naar huis gegaan, heb de stick van Hanna weer gekregen, dus ik kan dan op internet. Nog steeds geen mails gekregen voor sollicitaties... afwachten dus.
Om 15u moest ik weer in de winkel van Gemma staan en ik had de laptop meegenomen om verder op internet te kunnen, maar blijkbaar zat er een stom virus op, dus kon ik niet veel meer doen. Nog een uur ongeveer gebeld met moeke en vake. Was ik blij, want ik had dus niets anders mee om mij mee bezig te houden en het is echt saai in die winkel. Heb wel wat mijn blog kunnen aanvullen en spelletje spider solitair gespeeld... J
Na de winkel zou ik een bus nemen naar de computerwinkel, maar blijkbaar de verkeerde... ik heb anderhalf uur op de bus gezeten en alle kleine dorpjes rond Cochabamba gezien denk ik. Ik durfde niet echt goed uitstappen omdat ik dan niet wist waar ik was en het was al behoorlijk donker aan het worden buiten. Uiteindelijk was ik nog de enige op de bus en heb ik gevraagd of hij niet terug naar het centrum rijdt... blijkbaar niet. De man zei dat ik een andere bus moest nemen, die achter ons. Blijkbaar was dat ook niet zo, dus stond ik aan de kant van de straat, ergens waar ik niet wist waar ik was. Ik heb dan maar de eerste beste auto tegengehouden en gevraagd of ze mij zo dicht mogelijk bij het centrum konden afzetten. Het was een koppel, dus wel nog vrij veilig om te liften. De man heeft me ergens afgezet en vandaar kon ik dan een Trufi, soort taxi, naar huis nemen. Om 21u was ik dan uiteindelijk thuis. Onderweg nog iets gekocht om te eten en dan in Bolivia House lekker broodje met ei en tomaat en kaas gegeten, wat enorm smaakte als je de hele tijd honger hebt...
Hanna en Pim zaten ook in de keuken en vroegen zich al af waar ik zat. Mijn gsm was ook plat, dus niemand kon me bereiken.
We hebben nog een potje ‘catcho’ gespeeld en dan gaan slapen.

Vrijdag 24 juli 2009

Vanochtend de laatste ochtend in Salamon Klein voor ik vertrek naar Peru.
Aangezien ik gisteren niet in de computerwinkel ben geraakt ben ik om 11 uur gestopt in het weeshuis en dan mijn computer gaan binnendoen. Ze kennen mij daar al ondertussen... Er zat inderdaad een virus op mijn laptop en ik hij gaat de programma’s herinstalleren. Morgen mag ik erom gaan. Onderweg een empanade, een soort broodje met kaas in gebakken, gegeten en dan naar de winkel gestapt. Moeke en vake hadden mij ook nog even gebeld voor ik naar de winkel ging, leuk leuk. Ik heb denk ik 1 koppel gezien in de winkel, verder niets. Ik heb dus de hele tijd zitten lezen en spelletjes gespeeld in mijn puzzelboekje. Gemma is ook even langsgeweest, ze had nieuwe juwelen bij. Morgen vertrekt ook zij met haar gezin op reis, naar Rurrenabaque, ergens een tropisch gebied in Bolivia. Ze kwam dus ook nog even afscheid nemen. We hebben adressen uitgewisseld en waarschijnlijk gaan we volgende zomer ergens eens aan de zee afspreken en mosselen eten. Ze kijkt er nu al naar uit en Gemma kennende zal het ook wel doorgaan, dus ik kijk er ook al naar uit. Ze komen dan 5 weken naar Nederland en er kan dus wel een dagje of 2 België af. Na mijn werk ben ik nog wat centjes gaan afhalen voor mijn reisje naar Peru en onderweg een lekker broodje gekocht. Ik heb nog wat liggen lezen, maar ben dan in slaap gevallen.

Zaterdag 25 juli 2009

Vanochtend weer spontaan wakker geworden voordat mijn wekker afging... dus half 9 of zo. Eigenlijk vind ik dat wel leuk... dan word je niet wakker van die afgrijselijke wekker. J op mijn gemakje gegeten en klaargemaakt en dan mijn laptop gaan halen in de winkel. Gelukkig had ik gevraagd om al mijn documenten bij te houden, zo heb ik alles nog netjes op het computertje staan. Daarna ben ik nog vlug met Hanna en een vriend van haar (de muziekleraar van het schooltje waar ze werkt) naar de winkel gegaan, want vandaag geeft ze een feestje voor haar verjaardag. Heb in de winkel ook nog een aantal broodjes gekocht die ik dan kon opeten in de winkel. Nadien vlug met een taxi naar de winkel gegaan. Ik was wel een kwartiertje te laat, maar ja, niemand weet dat en zoveel volk komt er ook niet op te klagen. J
Er zijn nu wel een aantal mensen geweest in de winkel, maar niemand heeft iets gekocht, dus ja... morgen is mijn laatste kans om nog iets te verkopen, buiten een kaartje van 5 bolivianos...
Op het feestje van Hanna was er weinig volk. Een paar mensen van het huis, waaronder iemand die al 20 jaar aan het rondtrekken is, hij is van Parijs en wil nooit meer terug naar zijn stad. Wel een gezellige kerel. Rond 8 uur kwamen er nog een aantal vrienden van Hanna die wat folkloremuziek speelden. 2 ervan bleven nog na hun ‘optreden’ en met hen zijn Pim, Hanna en ik dan naar een plaats gegaan waar ze nog meer folkloremuziek draaien. Daar zijn we dan tot half 3 of zo nog gebleven. Het was er echt superleuk. De mannen dansen daar echt tof, ze vragen je ook meteen of je wil meedansen. Soms heb je pech en is het een profiteur en wil hij gewoon aan je lijf zitten, maar ik had echt geluk vanavond. Vast mijn klavertje in mijn tatoe... J ik heb met een man of 3 gedanst en echt leuke dansen geleerd. Telkens kreeg ik veel complimenten over mijn ritme en dansstijl. Je zou dan kunnen denken dat ze het tegen je zeggen om lief te zijn, maar ze kwamen me telkens weer halen om te dansen, dus het moest wel echt goed zijn dacht ik dan. J Wat zijn die typische dansen toch echt de max. Ik hou er echt van. Jammer dat de jongens in België niet zo goed kunnen dansen, of het is toch niet echt de gewoonte. We zijn dan met een taxi naar huis gegaan en hebben nog een tas thee gedronken en een potje catcho gespeeld. Pim was echt ladderzat en het was echt grappig om hem bezig te horen. Nog wat getypt aan mijn blog, want echt moe was ik nog niet. Rond half 4 dan in slaap gevallen. Wat een leuke avond! Pim en Hanna vinden het allebei niet leuk dat ik wegga. Pim heeft zijn liefde verklaard aan mij... J supergrappig en Hanna gaat al wat regelen voor als ik terugkom, die maandag ben ik dus terug en dan gaat ze een feestje regelen in huis, met folkloremuziek en dans... we zullen zien...

Tot de volgende!
Ciau

S*en

Weekje reizen!

HOi hoi

Zondag 26 juli 2009

Vanochtend heb ik mijn gerief al in mijn valies gedaan zodat ik dat maandag als ik terugkom al niet meer moet doen. Nu had ik er zin in, dus profiteren zeg maar. Mijn rugzak maken om naar Peru te vertrekken en dan tegen 12 uur naar de winkel van Gemma. De winkel was nog niet goed open of ik had al een klant, joepie!! In totaal heb ik voor 130 bolivianos verkocht, dus rond de 13 euro, wat behoorlijk goed is. Ik heb zelf ook een kaartje van 50 cent gekocht omdat ik geen wisselgeld had, dus heb ik maar zelf 5 bolivianen gegeven en een kaartje voor in de plaats genomen. Niet veel bekend volk meer gezien en dus om 16u te voet naar huis gegaan. Wonder boven wonder is het hier al ver de hele ochtend aan het regenen. Het is winter en totaal geen regenseizoen, maar toch regent het. Ook hier is het klimaat naar de knoppen dus... Er is bij gevolg geen kat op straat, raar is dat. Op zondag is het over het algemeen wel rustiger, maar niet zo doods...
Nu dus nog wat typen op mijn blog, mijn laatste spullen pakken en ik merk dat ik echt een goeie rugzak heb, kan echt massa’s veel in! Goed zo dus. Ik ga vanavond ook nog iets gaan eten in de ‘Paprika’ met Hanna, dus dat wordt ook nog gezellig als afsluiter. Dat zou leuk zijn voor mijn laatste avond hier. Dan kan ik daarna meteen de bus richting La Paz nemen... spannend! Het kan zijn dat ik ook onmiddellijk naar de Machu Picchu doorreis ipv eerst nog wat in Cuzco te blijven. Dan kan ik daarna nog kijken hoeveel tijd ik over heb om leuke dingen te doen.
Om half 10 was ik dan aan de busterminal, maar blijkbaar gingen er geen bussen richting La Paz omwille van de hevige sneeuwbuien daar... terug naar mijn kamertje dus en nog een nachtje thuis slapen.

Maandag 27 juli 2009

10u30: met een half uur vertraging uiteindelijk naar La Paz gegaan.
Op de bus zat een aardige oudere vrouw, maar ze was de hele tijd aan het praten en hield niet op. Onderweg heb ik een bakje kip met rijst en frieten gegeten en af en toe toch een beetje kunnen slapen. Niet dat het nodig was overdag, maar de tijd gaat altijd vlugger als je wat slaapt op een bus.
Rond 18u zijn we aangekomen in La Paz, daar heb ik een taxi genomen naar een plaats waar veel trufi’s staan, dat zijn kleine busjes waar ongeveer 15 man in kan. Dus met zo’n busje dan naar Desaguadero gereden, dat is een stad net over de grens van Bolivia naar Peru.
Daar aangekomen moest ik dan naar de grenscontrole en stempels laten zetten in mijn paspoort en van die dingen. Met een bakfiets ben ik overal heen gereden... ik wist daar ook totaal mijn weg niet, dus dat was wel handig, maar behoorlijk veel geld aan gegeven. Het was ongeveer 20u30 toen ik een taxi gedeeld heb met nog 3 andere mensen om naar Puno te gaan. Het was ondertussen al behoorlijk koud en donker... er zat een leuke vrouw die in Cochabamba woonde in de taxi, een muzikant die de hele tijd aan het praten was... in tegenstelling tot de laatste passagier die niets zei.
Om 23u kwamen we aan in de busterminal van Puno, maar er waren geen bussen meer te bespeuren richting Cuzco... ik ben dan met de muzikant meegegaan naar een straat dicht in de buurt, maar daar waren ook geen bussen meer. Toen zijn we met een klein busje naar een ander dorpje gereden, Juliaca, daar heeft Danny (de muzikant uit Cuzco) veel gezocht en uiteindelijk toch nog een bus gevonden die naar onze eindbestemming reed, blij dat ik was.
Het was ondertussen al erg laat en ik was moe en had het koud, om vooral niet te zagen. J

Dinsdag 28 juli 2009

Om 5u ’s ochtends ben ik aangekomen in Cuzco. Toen heeft mijn vriend, de muzikant, mij met een taxi naar een hotel gebracht van zijn vriend. Daar mocht ik voor een veel lagere prijs nog de nacht verder doorbrengen. Toch handig he, vrienden zijn van vrienden. J
Ik heb dus nog even doorgeslapen tot rond 10u en dan een lekker ontbijt gegeten. Daarna heb ik wat op de Plaza de Armas gezeten, dat is het hoofdplein in Cuzco. Toen ben ik gestart aan mijn lange namiddagwandeling in de stad. Ik volgde maar een pad en heb heel veel trappen gezien, erg vermoeiend was dat. Daar ergens in de stad heb ik ook mijn handtas gekocht, was wel handig dacht ik, zo hoef ik niet steeds die zware rugzak mee te sjouwen. Ik ben toen een berg opgegaan en uitgekomen aan een bosje. Van daaruit had ik een prachtig zicht over de stad en voornamelijk ook over de oude incaruïnes. Het was echt superknap om dat te zien. Ik heb er ongeveer een uur gewoon gezeten, gekeken en genoten. Ik kwam ook een lokale gids tegen daar en die heeft me wat uitleg gegeven over de tempel en hoe de Spanjaarden destijds de stenen gestolen hebben om kerken mee te bouwen... erg interessant was dat.
Daarna nog wat in de stad gewandeld en leuke winkeltjes ontdekt.
Rond 13u ben ik dan terug naar mijn hotel gegaan, daar nog lekker gedoucht en dan rond 14u de bus genomen richting Ullantaytambo, dat is een stadje vanwaar je goedkoper de trein kan nemen naar de Machu Picchu. Ik vond het er erg gezellig, maar wel veel toeristen. Het is helemaal anders dan in Cochabamba. In Cuzco trouwens ook echt heel veel toeristen.
Toen ik rond half 7 ’s avonds aankwam in Ullantaytambo heb ik onmiddellijk mijn treinticket gekocht naar de Machu Picchu.
Vele hostals waren al volzet, maar uiteindelijk toch nog eentje gevonden ‘Las Portadas’. Nog even gezellig door het dorpje gewandeld en iets lekkers gegeten, een brochette van Alpaca met rijst, groentjes en gefrituurde aardappeltjes, dat heeft me echt superhard gesmaakt. Met een lekker wijntje bij en een paar muzikanten die daar kwamen optreden... leuke avond dus. Om 21u terug naar hostal gestapt, daar nog wat geschreven in mijn dagboek en rond half 10 dan gaan slapen, want ik moest de volgende ochtend al vroeg uit de veren.

Woensdag 29 juli 2009

Om half 5 ’s ochtends opgestaan en naar treinstation gestapt, was al meteen een fikse wandeling. Om half 6 vertrok dan de trein richting Aguas Calientes, het enige dorpje aan de Machu Picchu, wat spannend. Het deed me wel een beetje denken aan Harry Potter die trein... gewoon de sfeer en de uniformen van de werknemers en dan de rit tussen de bergen... leuk leuk. Om 7 uur kwamen we aan en dan heb ik direct een busticket gekocht heen en terug naar de Machu Picchu en dan de eerstvolgende bus heen genomen!! De spanning was echt steeds aan het stijgen.
Aan de Machu Picchu zelf moest je dan ook nog een ticketje kopen om binnen te mogen en dan vol verwachtingen door de ingang... ik heb wel lang moeten zoeken naar iemand die mijn briefje van 100 dollar wilde wisselen, want je kon er alleen in Soles betalen, de munteenheid van Peru. Uiteindelijk heeft een gids mij uit de nood geholpen.
Ik mocht aan de ingang ook een stempel laten zetten in mijn paspoort als bewijs dat ik de Machu Picchu bezocht heb. Het was adembenemend mooi. Nog nooit had ik zoiets prachtig historisch gezien. Ik heb er wat gezeten, veel foto’s genomen, wat rondgewandeld en het is echt ongelofelijk.
Ik ben er ook naar een brugje gestapt van de Inca’s, dat lag echt vlak tegen de helling van een berg, ongeveer een uutje stappen was dat, heen en terug. Zonder te beseffen waaraan ik begon ben ik ook een pad gevolgd met een pijl waar ‘Machu Picchu’ opstond. Blijkbaar was dat dus de berg zelf en volgens veel reisgidsen is dit een moordende beklimming. Zonder water of iets om te eten ben ik deze dus gaan beklimmen... ik was nog niet aan de helft en al volledig uitgeput, maar ik kon toch niet opgeven?? Ik moest en zou die vlag aan de top bereiken. De mensen die ik tegenkwam onderweg verklaarden me voor gek, maar het was echt de moeite waard, want bovenaan was het bijna mediterend. Zo prachtig was het!
Dan in iets meer dan een uurtje naar beneden gegaan, bijna gelopen, want dat ging toch iets vlotter. Direct naar de uitgang gegaan en veel gedronken... helemaal doodop was ik, maar toch stiekem een beetje trots op mezelf.
Ik heb dan rond 13u de bus terug genomen naar Aguas Calientes en daar dan iets gegeten en nog veel water gedronken.
Ik had gelezen in de reisgids dat er ook hotsprings waren, dus ben ik die ook even gaan opzoeken en dat deed enorm veel deugd. Heb daar ongeveer een uurtje gezeten en dan nog wat rondgehangen in het dorpje. Souveniertjes gekeken op het plaatselijke marktje en dan een hangertje gekocht met een Cruz Andina, zoals mijn tatoeage. Ook eentje voor Hanna haar verjaardag, dat had ik haar beloofd.
Nog een koffietje gedronken en dan nog wat gewacht op de trein terug.
Om 19u vertrok die trein en we hebben een drankje en een broodje gegeten, dus dan hoefde ik ook al geen avondeten meer. Bij aankomst dan naar hostal gestapt, nog wat geschreven, mezelf ingesmeerd, want ik was helemaal verbrand en dan lekker gaan slapen. Moe, maar zeker en vast voldaan!

Donderdag 30 juli 2009

Om rond 11 uur opgestaan, nog nooit zolang in een keer doorgeslapen sinds ik hier ben. De vrouw van het hostal kwam al aankloppen, want blijkbaar moest ik om 10u al uitchecken. Vlug aangekleed dus en tanden gepoetst, betaald en weg ermee. Uiteindelijk heb ik voor 2 nachten 3 euro betaald, geweldig toch!
Broodjes gaan halen op het marktje aan het treinstation en dan op een bus gewacht aan het hoofdplein. Blijkbaar vertrokken de bussen op het pleintje daarnaast... Gelukkig vraag ik af en toe nog eens iets aan de plaatselijke mensen.
En dan ben ik rond half 2 vertrokken richting Urumbamba en dan van daaruit met een grotere bus naar Cuzco. Rond half 4 was ik dan in de big city en van de stopplaats ben ik dan te voet naar het grote plein, Plaza de Armas gestapt. Van daaruit wist ik min of meer mijn weg en kon ik een hostal zoeken.
Toen ik een hostal had gevonden heb ik al mijn spullen daar gelaten, mijn jeansbroek en nog een handdoek naar een wasserij gedaan en dan een massage laten doen. Een uurtje massage over gans je lichaam, zalig was dat. Het deed echt deugd, want mijn lichaam zag nog steeds af van mijn beklimming... vooral mijn scheenbenen dan.
Daarna, ondertussen was het al 19u, ben ik Cuy gaan eten... jaja, dat is inderdaad de delicatesse van Peru, cavia. Het valt best mee, maar het sausje en de geroosterde aardappelen die erbij waren vond ik toch niet zo lekker. Het vlees was vrij zout en een beetje taai. Uiteindeijk eet ik toch liever Alpaca... maar ik ben wel blij dat ik het geprobeerd heb.
Terug naar het hostal, nog wat geschreven en hup bedje in. Vroeg slapen is blijkbaar mijn verwerking van de hoogte, voor de rest heb ik nergens last van, niet van het eten, niet van de hoogte, dus dat is best handig. Moest ik nu met 2 of meer zijn dan zou ik ’s avonds wel nog een stapje in de wereld zetten, maar alleen durf ik dat niet zo goed. Beter voor mijn eigen veiligheid dat ik dan niet meer alleen op straat ga lopen, ook al zijn er veel toeristen, soms zijn die nog het meest gevaarlijk...

Vrijdag 31 juli 2009

Om 9 uur opgestaan en mij gedoucht. Daarna mijn was gaan halen bij het vrouwtje en nog wat geld afgehaald, joepie mijn nieuw loon is gestort vandaag!!
Ik raak erg gehecht aan mijn jeans... dus ik heb ze maar terug aangedaan. J
Lekker ontbijt gegeten, op dezelfde plaats dan dinsdag, maar dan wel een ander ontbijt, je hebt echt superveel keuze hier. Ik heb een lekkere ommelet gegeten met toastjes en broodjes en ook nog iets maïsachtig en als afsluiter een fruitsla... die ik bijna niet meer opkreeg. Daarna ben ik de kerk ingegaan, maar voor toeristen was het pas om 13u inkom, dus ben ik maar in de gallerij daarnaast gegaan en heb ik een mooi incamasker gekocht voor vake.
Dan ongeveer een uurtje gestapt naar de busterminal. Ik heb ook even omgelopen, want blijkbaar kennen niet alle Peruanen hun weg hier...
Rond 13u kwam ik dan aan en heb ik onmiddellijk een ticketje gekocht om naar La Paz te gaan, die ging rechtstreeks, dus dat was zeker handig en niet zo’n gedoe om bussen te zoeken zoals op de heenweg.
Ik ben niet meer terug naar het centrum gegaan, want had daar geen zin in, dus moest ik mijn tijd doorbrengen in de busterminal zelf. Nog 8 uur te gaan.
Ik heb mij daar even op een bankje gezet en naar de mensen gekeken, heel veel toeristen, maar ook veel Bolivianen en Peruanen. Naar mensen kijken is heel interessant en bovendien nog gratis ook! Af en toe kwam er dan iemand naar mij om een babbeltje te doen en ik heb zelfs een compliment gekregen van iemand over mijn Spaans!! Jippieee.
Een paar emailadressen uitgewisseld ook, velen willen hier ook Engels leren en dan is het een ideale kans om via internet te communiceren met een buitenlander natuurlijk. En ik vind dat helemaal niet erg, dus ruilen maar die handel.
Ben ook even op internet gegaan, nog wat mails verstuurd en mijn blog aangevuld.
Af en toe iets gekocht om te eten of te drinken, een paar keer de toilet opgezocht en dan om 22u eindelijk op de bus naar La Paz!

Zaterdag 1 augustus 2009

Begin van de nieuwe maand en ook aankomst in La Paz om 13u30, veel later dan verwacht. We hadden een paar Amerikanen op onze bus en die hadden veel problemen aan de grens ivm hun visa. Eentje ervan wist zelfs niet dat je een visa nodig had als Amerikaan om Zuid-Amerika binnen te kunnen, dus die heeft een fikse boete gekregen en dan moest ze ook nog eens haar visa zelf betalen van 130 dollar... muchos problemos dus.
Hierdoor hebben we enige vertraging opgelopen.
Toen ik dan de busterminal van La Paz inging om te zoeken wanneer er bussen naar Cochabamba gingen zei een vrouwtje tegen mij dat er nu meteen een ging. Ik moest heel weinig betalen voor een goeie bus, dus ik heb het aanbod maar aanvaard en ben heel vlug zonder nog naar toilet te kunnen, laat staan te eten, op de bus gesprongen.
Onderweg hebben we een klapband gehad, maar dat was dan op 3 kwartiertjes helemaal opgelost, we hadden wel ook wat vertraging, maar om kwart over 10 was ik dan in de busterminal van Cochabamba. Vlug een taxi genomen richting Bolivia House, daar nog wat gebabbeld met Hanna en daarna mijn foto’s op de laptop gezet. Rond 12 uur ben ik dan gaan slapen, beseffend dat ik de afgelopen 24 uur op een bus gezeten heb...

Tot de volgende!
Ciau amigos!!

S*en

Laatste daagjes...

Haai!

Ja, voor diegenen die het nog niet wisten... ik ben dus bijna 2 weken vroeger teruggekomen om werk te kunnen zoeken en nog een aantal andere redenen.
Het was ook grotendeels een verrassing voor een aantal familieleden, vandaar dat ik er niets over gezegd heb.
De reis was dus de afsluiter van mijn periode in Bolivia.

Hieronder nog de rest van mijn verhaal:

Zondag 2 augustus 2009

Rond 11 uur opstaan en dat heeft enorm veel deugd gedaan om terug in mijn eigen bedje te slapen. Ik ben nog wat spulletjes gaan kopen in het winkeltje om de hoek en nog wat Bolivianos afgehaald. Hanna heeft een lekkere ananas geschild en we hebben hem opgegeten met munt en bruine suiker, superlekker! Daarna nog een toastje met een omelet en dan hebben we de hele tijd buiten gezeten en geluierd. Later is de Amerikaan Edwardo er nog komen bijzitten en nog wat later ook de Fransman, Arthuro. Zo zaten we gezellig met een kopje thee en lekkere cake die ik gekocht had in de tuin te praten over vanalles en nog wat. Rond 18u hebben Hanna en ik dan beslist om nog eens uit te gaan eten en dat hebben we dan ook gedaan. We zijn naar de Cantonata geweest, het restaurant van Cochabamba! Lekkere pasta gegeten en dan rond 22u gaan slapen.
Veel heb ik dus vandaag niet gedaan, maar het deed verdorie toch wel deugd!

Maandag 3 augustus 2009

Mijn laatste dag hier... toch wel een beetje raar. Langs de ene kant wil ik echt wel blijven, want ik heb het hier echt enorm naar mijn zin, het lijkt wel mijn tweede thuis of zo. Langs de andere kant is er al zoveel gebeurd in België dat ik me al een beetje schuldig voel er niet bij te zijn. Mijn meter die kanker heeft, mijn job die in gevaar is, mijn broer met problemen in zijn rug enzo en ja... ik mis hen natuurlijk ook allemaal. Dus ik ben ook wel een beetje blij dat ik terug naar huis kan. Maar ik heb zeker geen spijt dat ik ben teruggekomen, hier zijn een heleboel superleuke mensen waar ik beslist heel mijn leven nog verder contact mee wil hebben. We hebben ook al een aantal afspraken gemaakt om elkaar weer te ontmoeten en internet is een superuitvinding hiervoor!
Deze ochtend tot 9 uur geslapen en dan lekker ontbijt gegeten en mijn dagboek aangevuld. Dan naar de Cancha gegaan om souveniertjes te kopen, superleuk was dat! Ik ben wel eens moeten teruggaan, want mijn geld was op...
Ik heb echt superveel leuke dingen gekocht. Mutsen, sjaals, kousen, oorbellen, armbandjes, kettingen, kabassen, riemen, sleutelhangers, ...
Ik heb mijn centjes van Alex (de eigenaar van Bolivia House) teruggekregen, zeg maar de waarborg, ook mijn valiezen verder ingepakt.
’ s Avonds eerst nog afschuwelijke hotdogs gegeten, had ze zelf gemaakt, maar de worstjes waren echt niet te eten. Daarna ben ik een zakje chips en een flesje cola gaan halen in het winkeltje om de hoek en heb ik gezellig nog naar een filmpje gekeken in mijn kamertje... laatste avond. Snif snif.
Hanna die kwam redelijk laat thuis en vroeg of ik de volgende ochtend ook wilde opstaan met haar, zodat ze me dan nog een goeie reis kon wensen. Ok, geen probleem.
O ja, was ik bijna vergeten, shame on me! Annemieke en haar kindjes zijn nog even langsgeweest, keilief van haar. Ze kwam nog even afscheid nemen. We hebben nog wel een half uur buiten op de straat staan babbelen en heel veel knuffels en kussen gegeven... we zien elkaar wel weer terug! Beloofd!!

Dinsdag 4 augustus 2009

Heb samen met Hanna ontbeten rond half 8, daarna nog een goeie douche genomen voor ik aan mijn trip terug begon en dan nog even naar het marktje in de buurt gegaan, want ik was nog een aantal dingen vergeten kopen, hihi. 6 augustus is het onafhankelijkheidsdag hier, dus nu zie je overal kraampjes met vlaggen en brochen van Bolivia, ik heb dan ook maar een vlagje gekocht. J Als aandenken...
Ben nog vlug een salteña gaan eten als afsluiter van de voormiddag. Mijn kamertje netjes achtergelaten, dag gezegd tegen Coco de kuisman, nog even op internet gegaan om nog een laatste mail te sturen naar mijn moekie en dan vertrokken met de taxi richting luchthaven.
Daar aangekomen moest ik in een lange rij aanschuiven om mijn bagage in te checken, ik had al schrik dat het te veel zou wegen, maar alles tesamen woog het 24,5 kilogram, dus nog veel te weinig zelfs J. Fieuw, dat is al een pak van mijn hart. De vliegtuigtax nog even gaan betalen (maar liefst 24 dollar) en dan mijn vliegtuig gehaald richting Asuncion (Paraguay). Deze maakte nog een tussenlanding in Santa Cruz ook... nog eens opstijgen en dalen. Ik begin de kunsten te kennen van het vliegen!
Daarna had ik een onmiddellijke aansluiting naar Sao Paulo (Brazilië), eerst nog vlug een flesje parfum gekocht in de ‘Duty-free-shop’, want mijn flesje is bijna leeg en het is hier echt veel goedkoper.
Eens in Sao Paulo aangekomen moest ik ongeveer een half uurtje wachten en dan kon ik ook direct op het vliegtuig naar Parijs. Ondertussen was het al 23u. Wat gaat de tijd snel! Het is ook echt leuk om zo’n vlotte verbindingen te hebben, in tegenstelling tot de heenreis...

Woensdag 5 augustus 2009

Dan rond 16u in Parijs aangekomen ben ik van hier naar daar gegaan. Eerst naar bagageopslag, maar die zijn woensdagochtend pas open om 7u en ik moet al om half 7 of zo ingecheckt zijn, dus dat kan niet. Dan op zoek naar een infobalie van Brussels Airlines... in terminal 1, dus met de interne metro daarheen. Daar was niemand te bespeuren, dus dan maar aan iemand anders gevraagd waar ze zaten. Die man van ‘Swiss air’ of zoiets heeft me dan geholpen en een nieuw ticket gegeven. Er waren geen vroegere vluchten naar Brussel, dus ik moest met mijn bagage wachten tot de volgende ochtend. Dan maar de pijltjes gevolgd naar de mogelijke hotels (Ibis, Novotel en Hilton), maar de prijzen begonnen bij 89 euro per nacht, dus laat dan maar al. Ik heb dus op de luchthaven zelf geslapen. Eerst nog wat rondgewandeld, een starbucks coffee gedronken, wat getypt en naar de mensen gekeken. Een muziekje op de laptop beluisterd, gelukkig heeft Hanna mij een aantal cd’s gegeven om op mijn laptop te zetten, komt goed van pas.

Sien Van Akoleyen

OP TOCHT DOORHEEN...

Blogarchief

Over mij

En daar gaan we...

En andere vriendjes mogen er ook bij natuurlijk!

Volgers

Leuke en interessante sites!

Mijn adres in Bolivia

Link naar mijn foto's

donderdag 21 februari 2008

Geen opmerkingen:

Bolivia

Beurs

Spuiten, Emoties en Snoepjes

NOG MEER NIEUWS!!

BEDANKT!!

AANGEKOMEN

1 maart!!!

:-) Verklarende woordenlijst :-)

HIER BEN IK NOG EENS!!

WEEKPLANNING

TERUG IN BELGIË!!

REISSCHEMA

DE REST VAN HET WERK

Diavoorstelling stage in Bolivië

Reisverslag

Dansen in Bolivië

Dia del niño!

De Kids van Salamon Klein

AL EEN TIJDJE TERUG

En het is nog niet gedaan!!

Tips & Trics

Mijn plaatsen

Ja, ja...

ADRES BOLIVIA HOUSE

Aangekomen!

Update

Weekje reizen!

De Machu Picchu!!

Laatste daagjes...